Wilt u zich abonneren op de Podcast van Minister Donner?

Afgelopen donderdag was ik toehoorder bij het praatje van Guido van Nispen gehouden ter ere van het 5-jarige bestaan van Politiek Online. Daar kreeg ik de nieuwste iPod in handen en dacht: "Goh. Leuk. Het zal wel." Ik ben dus duidelijk geen gadgets freak, geen early adopter van nieuwe media. En nu ben ik een beetje in shock.

Niet alleen kreeg ik die donderdag te horen dat ik niet meetel in "the blogscene" omdat ik geen RSS-feed gebruiker ben, maar daarnaast heb ik geen idee wat Politiek Online mij als afscheidspresentje heeft meegegeven. Kortom, ik heb de ballen verstand van techniek en van alle nieuwe snufjes in medialand.

Nu ben ik al jaren stellig van mening dat niet het medium maar de zender bepaald wat de boodschap is, dus zou ik zelfs zonder RSS en iPods toch nog uit de voeten moeten kunnen. Technologisch deterministisch denken, daar doe ik immers niet aan mee: niet de technologische kenmerken van een medium bepalen de rijkheid van de communicatie, maar de manier waarop er gecommuniceerd wordt.

[[image:donner.jpg::left:0]]En inderdaad: hoera, hoera: Minister Donner heeft me een enorme dienst bewezen. Hij heeft gebruik gemaakt van Podcasting media en ondanks deze technische "rijke"manier van communiceren was zijn boodschap armzalig* te noemen. Aandacht heeft hij overigens genoeg gekregen, maar of de inhoud van zijn verhaal is overgekomen dat is de vraag. Dat niet iedereen een goede zender is, moge duidelijk zijn.

Niet alleen de groei van het aantal weblogs en andere media gebruikt door politici (vanuit de kleinste gemeente tot aan Den Haag) nemen toe, maar ook de aandacht vanuit de wetenschap, bedrijven en instellingen voor de manieren waarop nieuwe media binnen de politiek gebruikt wordt om verschillende boodschappen naar buiten te brengen verscherpt zich.

[[image:podcastdonner.jpg::left:0]]De manieren van communiceren kunnen dan wel steeds moderner worden, wanneer de boodschap traditioneel hetzelfde blijft, haakt de burger af. Mijn vraag is: worden traditionele manieren van politiek bedrijven omver geworpen, wordt het een mediamix, of blijft het toch vooral een survival of the fittest? Degene met de grootste mond wint?

P.S. Ik las overigens dat er bij TALPA een aantal programma’s van de buis gehaald gaan worden: niet genoeg kijkers. Wat denkt u, zal Minister Donner met zijn uitzendingen ook van de Podcast verdwijnen?

* In de communicatieliteratuur beschrijft men face-to-face communicatie als een zeer rijke manier van communiceren. Hoe meer signalen (lichaamstaal, gevoel, expressie, stemgeluid) men als zender kan overbrengen, hoe rijker de communicatie zou zijn. De Media Richness Theory van Daft and Lengel heeft de vraag opgeworpen of arme media (zoals e-mail) wel geschikt zouden zijn om mensen met elkaar te laten samenwerken. Zie ook: Rasters, G. (2004). Communication and Collaboration in virtual teams: did we get the message? Print Partners Ipskamp.

Gaby Sadowski-Rasters werkt als docent en onderzoeker aan de TU/e. Ken je ook missers in politiek medialand, geef die dan via Contact door.