On the fly: Den Haag Telecom

[[image:denhaagtelecom.jpg::right:1]]Op uitnodiging van Guido van Nispen was ik aan het einde van de middag nog even te gast op Den Haag Telecom. Een bijeenkomst over de snelle ontwikkelingen in telecomnetwerken in relatie tot zaken nieuwe interactieve toepassingen, nieuwe vormen van televisie, van zorg, beveiliging en ga zo maar door. De tijd ontbreekt me om er een uitgebreid verslag van te maken, maar ik kan het niet nalaten om uit deze boeiende bijeenkomst toch even wat zaken te highlighten.

Het is voor mij een hectisch weekje, onder meer door de alle aandacht voor het Banking 2.0 artikel, een komende deadline voor een nieuw bloginitiatief en een presentatie morgen bij een een grote onderneming, maar bij deze toch even wat snapshots uit de meeting van vanmiddag in de Haagse Nieuwe Kerk.

[[image:esmevos.jpg::right:1]]Als ik binnenkom is Esme de Guzman Vos van MuniWireless bezig met de afronding van haar verhaal over Free wireless in the public space. Bijzonder jammer dat ik te laat was, zo lijkt het want door wat ze in de laatste tien minuten van haar betoog roept raak ik erg nieuwsgierig naar de rest van haar verhaal. Wat nog bleef hangen: mensen zijn uitgekeken op het oude telecom model. Werk je bij een telco, kijk dan nu alvast uit naar een andere baan. We, consumenten, willen ook bij telecom helemaal zelf in de regie zitten. Dus geen gedoe met telefoonnummers en betalingen vooraf of acheraf, maar gewoon een eigen account met een zelfbedachte naam bij Skype en dan binnen afzienbare tijd via wireless overal connected. Ook bij telecom de consumer in control dus, dat klinkt me heel logisch in de oren.

[[image:theomeuwese.jpg::right:1]]Na de pauze spreekt Theo Meuwese, hij is voorzitter van de Raad van Bestuur van de Sensire groep (dienstverlener in de zorg) en gaat in zijn verhaal in op de gecombineerde kracht van technologie en mensen (“high tech – high touch”). Hij vertelt over het initiatief om een combinatie van zorg, diensten, info- en entertainment aan te bieden. Waar het verhaal me gaat boeien is als hij met het voorbeeld van zijn (fictieve?) moeder komt. Die woont 150 kilometer verderop en daar probeerde hij tweewekelijks langs te gaan. Maar nu is hij er via een elektronisch concept van zorg op afstand (‘gewoon een simpel kastje met wat snoeren”) elke dag op bezoek. Wat minder lijfelijk, maar wel veel vaker bij elkaar in beeld. En als er problemen zijn met de wond aan haar been, dan kijkt de dokter gewoon om de hoek van de virtuele deur. Zijn moeder die via datzelfde kastje ook op in haar eigen wereldje vermaak kan zoeken, met Swiebertje, Eddie Christiani en vooral veel historisch filmmateriaal uit de eigen woonplaats. Ik kan me erg goed voorstellen dat al deze zaken de levenskwaliteit van zijn moeder flink kunnen verbeteren, ik weet zelf inmiddels als geen ander hoe sociaal technologie kan zijn. Maar waar het verhaal helemaal landt is als hij vertelt over de manier waarop men met de voorbereiding hiervan bezig is (geweest). Het idee is voortgekomen uit eigen klanten en medewerkers. En die medewerkers die komen bij de klant over de vloer, zitten aan (en soms zelfs in) het lichaam van die klant. Het zijn die medewerkers die voor elkaar gaan krijgen dat onze vaders en moeders op leeftijd hiervan gebruik gaan maken. Diezelfde medewerkers die dit soort oplossingen nu zelf al mogen gebruiken (50% allochtoon!) en bijvoorbeeld nu al gratis mogen videotelefoneren (ook naar verre buitenlanden!). Als men er ook nog in slaagt om de apparatuur op het niveau van aan en uitknop te houden ben ik ervan overtuigd dat dit een groot succes gaat worden.

[[image:duco.jpg::right:1]]Duco Sickinghe is de CEO van het Belgische Telenet NV en heeft vanmiddag op afstand het verhaal dat het meest weet te boeien. Aan de SMS-chat die achter de sprekers op een groot scherm wordt geprojecteerd is te zien in welke mate een spreker de zaal weet te boeien. Bij Duco valt die chat helemaal stil. Niet voor niks, want wat hij in feite laat zien is hoe een Telenet door goed naar de klant te luisteren (“follow the customer, not the cable”) in korte tijd een flinke en goede business heeft opgebouwd. “We zijn geen kabelbedrijf, onze bread & butter is telecom en internet” is geen loze kreet – zoals bij de Nederlandse kabelaars – maar wordt gestaafd met overtuigende cijfers. Alle klanten hebben sinds vorig jaar gratis (!) een digitale lijn en 11% heeft inmiddels een set top box voor € 260 gekocht (!). Een heel ander model dus dan in Nederland waar kastjes gratis worden weggegeven en niet op het postkantoor worden opgehaald. Nee, een keuze voor het pc-model: verbindingen zijn goedkoop en voor de pc (in dit geval het kastje) betaal je. Op deze manier krijg je de meest loyale klanten die je je maar kunt wensen, een klant die zuinig is op zijn kastje. Maar “follow the customer, not the cable” is ook alle 700.000 klanten van door heel België gratis WiFi voorzien. Klanten zitten niet altijd aan de kabel, klanten willen verbonden zijn. Nieuws rond de kerk is gewild, omroepen hebben de ruimte gekregen om op de Telenet-infrastructuur eigen merken te ontwikkelen, kijkers mogen via een rode knop meestemmen over programma’s en doen dat fanatieker dan via SMS, de spoorwegen en de zorg hebben eigen applicaties. Hier is wat gebeurd. Zoals burgemeester Deetman het in zijn slotwoord aangaf: De Belgen doen het beter is opnieuw van toepassing. Er is over de successtory van Telenet nog veel meer te schrijven, mogelijk dat ik daar in de komende dagen nog even afzonderlijk op terugkom.

[[image:paulm_copy1.jpg::right:1]]Paul Molenaar, algemeen directeur Ilse Media Groep BV, weet met zijn presentatie ‘Tussen de ogen, in het hart’ eveneens de zaal te raken. Ik zie Paul vaak spreken, maar ik heb hem nog niet vaak hetzelfde verhaal horen houden en dat vind ik knap. Hij maakt ons deelgenoot van enkele van zijn observaties rond de veranderende levenssstijl. Als illustratie bij zijn presentatie toont een filmpje dat gemaakt is van Berry en Lies. Gewoon twee mensen van in de vijftig die hun verhaal over het leven van alledag vertellen en daarbij ons allen nog eens duidelijk maken hoe keihard internet inmiddels in het leven van gewone mensen is binnengedrongen. UIt het continue klantonderzoek dat Ilse houdt blijkt inmiddels heel duidelijk dat de gedragsveranderingen inmiddels verrassend breed zijn en niet langer beperkt tot segmenteerbare groepen als jongeren of professonals. Informatiebehoeften worden via internet breed en diep ingevuld. Op Marktplaats staat inmiddels een kleine 1.500 encyclopedieën te koop aangeboden (en worden er 3 gevraagd). Verder zie je op het vlak van informatievergaring een sterke verschuiving van lineaire consumptie (“ik zie wel wat er langskomt”) naar surfconsumptie (“ik vind altijd wat ik zoek”). Voor een mediabedrijf betekent dit dat de Longtail-benadering relevant wordt, in dit geval te vertalen als ‘pak’ de consument op thema’s die op dat moment relevant voor ze zijn. Dat principe, het kiezen van het juiste moment, gaat zowel voor gewone als commerciële informatie op. Kies als mediabedrijf daarbij niet langer alleen voor redactionele onafhankelijkheid maar ook voor aspecten als het oplossen van vraagstukken voor consumenten en de directe bevrediging van behoeften van consumenten. En dus niet primair die van de adverteerder. Dus de Bijen.startpagina (dat zou je kunnen zien als een EPG voor internet) en C2U Music (waardoor inmiddels honderden muziekbands bekend zijn geworden) doen er toe. Uiteindelijk levert alleen de combinatie van (keuze)vrijheid en sterke content klanttevredenheid op.

En de quote van de dag? Die kwam van een van de bezoekers tijdens de presentatie van Taco Ketelaar van 2WayTraffic.

[[image:2waytraffic.jpg::center:1]]

Maar even alle gekheid op een stokje: 2WayTraffic schijnt indrukwekkende groeicijfers te scoren als ontwikkelaar en exploitant van interactieve content voor televisie-, mobiele en digitale platforms. Gaan we de Belgen dan toch nog ergens mee verslaan? 😉

[[image:guido_copy1.jpg::center:1]]

Ik stel vast dat het al met al toch een uitgebreid verhaal is geworden, ik kan het ook even niet helpen… Guido, dank voor je uitnodiging en ik ben er volgend jaar zeker weer bij. Maar dan wel vanaf de aftrap en tot en met de borrel!