The Long Tail: economie van de overvloed

[[image:lt.jpg::right:1]]Chris Anderson, bekend van de theorie van The Long Tail, heeft weer een schitterende post geschreven over 'Economics of Abundance', de economie van de overvloed. De technologische voortuitgang zorgt ervoor dat media en technologie niet langer schaars zijn, maar juist maar in overvloed beschikbaar. Het gevolg daarvan is dat de prijs naar 0 tendeert. De presentatie van Anderson (verderop in dit artikel) is eveneens beschikbaar.

[[image:covertlt.jpg::right:0]]Ruim een week nadat Chris Anderson zijn toespraak 'Econmics of Abandance' op Pop!Tech hield, trekt het verhaal steeds meer aandacht. Hij schreef er al in zijn boek over: "In het algemeen gaat de Long Tail over overvloed. Overvloedige schapruimte, overvloedige distributie en overvloedige keuze. Wat jammer toch dat een van de definities van 'economie' in Wikipedia is: 'Economie: de sociale wetenschap van keuze bij schaarste' (…) In tijden van overvloed is dit een probleem. Van Moore's Law (elke achttien maanden verdubbelt de computercapaciteit) tot het equivalent ervan in opslagruimte en bandbreedte".

Anderson diept dit onderdeel van zijn boek op dit moment uit in een aantal presentaties. Hier de presentatie die hij op Pop!Tech hield.

Ethan Zuckerman heeft een grondig en nauwkeurig verslag van de toespraak gemaakt. De presentatie is ook als download (ppt) beschikbaar.

Venture capitalist David Hornik heeft een samenvatting en eigen analyse van het verhaal geschreven. Een citaat:

"Het basisidee is dat de ongelooflijke vooruitgang in technologie de kosten van dingen zoals transistors, opslag, bandbreedte, tot nul heeft teruggebracht. En wanneer de bouwstenen voor zakendoen in overvloed beschikbaar komen en vrij in te zetten zijn, zouden bedrijven anders naar hun businessmodel moeten kijken dan toen de middelen schaars waren (de economie van de schaarste). Ze zouden die bronnen zonder terughoudendheid, zonder zorg voor verspilling moeten gaan gebruiken. Dat is de benadering die alles op zijn kop gaat zetten: doe niet één ding, doe het allemaal, verkoop niet slechts één stuk content, verkoop alles (YouTube, Amazon, iTunes), sla niet één deel van de gegevens op, sla alles op (Gmail). De economie van de overvloed gaat over het doen van alles en het weggooien van het materiaal dat niet werkt. In de economie van de overvloed kun je alles krijgen."

Ross Mayfield zet de toespraak van Anderson in de context van anderen die de risico's van het denken in schaarste hebben gepredikt.

"Markten bestaan niet (alleen) uit transacties en een gebrek aan aandacht is fout. We leren met overvloed om te gaan en er is misschien geen grens meer aan wat we kunnen produceren."

Anderson schrijft in het artikel op zijn eigen blog dat wat hem echt verraste was de reactie, een paar dagen, van de zijde van Barry Diller, de CEO van IAC (een groot conglomeraat met belangen in electronic retailin, internet, interactieve media, vastgoed etc, zie Wikipedia). In een reportage op de weblog CinemaTech wordt verslag gedaan van een gesprek tussen deze Diller en Michael Eisner op de Forbes MEET conferentie in Beverly Hills.

"Diller zegt dat een mediabedrijf, in de oude betekenis van het woord, staat voor distributeur. Distributeurs controleerden schaarse middelen, zoals een nationaal netwerk van theaters of TV-stations. 'Zij waren degenen die oorspronkelijk de radiolicenties bezaten, die later uitgebreid werden met televisielicenties, die vervolgens weer overname's deden van of overgenomen werden door 'old-line movie companies'. Diller stelt 'Dit alles is gebaseerd op het systeem van de schaarstedistributie.'

Maar internet heeft self-publishing mogelijk gemaakt. Diller: 'Dit betekent dat de hefboomwerking van distributie – de flessehalsen – gaat verdampen.' Het resultaat hiervan is, aldus Diller, dat 'het niet meer van belang is wie wat koopt – het nieuwe publiek wordt ergens gecreëerd, door iemand die niet te koop is.'

[[image:tltmedia.jpg::center:0]]

Consolidatie veroorzaakt problemen. Naarmate mediabedrijven meer gediversifieerd raken, 'zullen ze minder goed bestuurd worden,' aldus Diller. Het wordt voor hun steeds moeilijker om dat te blijven doen waarin ze zo uitblonken, 'het leren omgaan met deze nieuwe vorm van overvloed, in vergelijking met de eerdere schaarste. De traditionele mediabedrijven waren gebaseerd op het dictatoriaal zijn, mensen vertellen hoe te handelen en invloed uitoefenen op elk hefboompunten en op alle punten in het proces.'

'In een wereld waarin niet alles in overvloed beschikbaar is, maar waar alles om prioriteit en tijd vraagt, zal het individu uiteindelijk de redacteur en de baas over 'his own stuff' zijn. Het almachtige kanaal, de algemene entertainment benadering is niet langer waardevol meer'."

Voor Anderson is de conclusie duidelijk: "Barry Diller, apostle of abundance? If you need any more proof that YouTube has shaken Hollywood to its core, that's it."

Het boek The Long Tail is vanaf morgen ook in een Nederlandse uitgave beschikbaar. Meer informatie of bestellen? Kijk dan op de site van de uitgever Nieuw Amsterdam.