Enkele levenswijsheden

0

[[image:gloeilamp.jpg::right:1]]Zoals voor de trouwe bezoeker al duidelijk was zit ik in een fase van het overdenken van enkele belangrijke zaken. En soms helpt het schrijven van een posting of het lezen van de reacties me om wat dingen op een rijtje te krijgen. Vandaag ben ik bij mezelf nagegaan hoe en waarom projecten waaraan ik ooit heb meegewerkt wel of niet succesvol waren. Maar ook hoe het komt dat steeds meer Web 2.0 initiatieven het aloude zakendoen overhoop aan het halen zijn en wat we daar van kunnen leren. Een verhaal over levenswijsheden, met daarin wat (eigen) levenslessen en the wisdom of the crowds.

Vroeger maakte ik plannen. Wat ik wilde worden, wat ik wilde bereiken. Thuis, op school en op mijn werk. Om even in te zoomen op dat laatste: strategische plannen, beleidsstukken, jaarplannen, visiestukken dat was mijn ding. Later ontdekte ik dat plannen maken maar slechts 'part of the deal' is, plannen voor elkaar krijgen dat is nog een vak apart. Ik ontdekte het belang van een netwerk, wat het waard is als een plan door anderen gedragen wordt of – beter nog – samen met anderen tot stand komt. 

Ik ben iemand die duizend-en-een dingen leuk vind en dat is soms best lastig. Je omgeving wil dat je focus hebt, dat je keuzes maakt en prioriteiten stelt. Sommigen willen zelfs dat iets planbaar, controleerbaar, beheersbaar en bestuurbaar is. Maar ook voor jezelf zit daarin natuurlijk een uitdaging. Waar ga je voor, waar kies je voor, wat wil je nou echt? 

[[image:levenslessen.jpg::right:1]]Ergens in de zomer van vorig jaar kwam mijn volgende levensles. Als er zoveel leuks in het leven te doen is, waarom dan ook niet alleen maar kiezen voor samenwerken met de mensen waarmee het fijn samenwerken is. Mensen waarin je ook passie en professionaliteit herkent. Mensen waarmee je plezier beleeft en waarmee er een persoonlijke klik is. Dan komt die prestatie bijna als vanzelf, zo ontdekte ik. 

In mijn leven heb ik vele projecten zien mislukken. Projecten met (veel) dikke projectplannen, soms zelfs projecten waaraan door grote groepen jarenlang gewerkt was. Bijna nooit werden zulke projecten geëvalueerd en als het al gebeurde dan werd er een duur adviesbureau ingehuurd om uit te zoeken waar zo'n project dan onderweg ergens de weg was kwijt geraakt. De 'factor mens' bleef in veel van die analyses dan onderbelicht. 

De activiteiten (onderwerpen, projecten) waar ik in mijn leven succes mee heb behaald waren zonder uitzondering projecten waaraan ik ook heel veel plezier heb beleefd. Projecten, momenten, situaties waar mensen het soms meer dan tien jaar later nog steeds over hebben. Of mensen die je jaren later tegen het lijf loopt en waarmee je meteen weer op dezelfde golflengte zit. Van samenwerken met zulke mensen kun je nooit genoeg krijgen. 

[[image:belbin.jpg::right:0]]Maar er is nog iets anders waar ik me steeds meer van bewust ben. Om onderwerpen tot een succes te maken, is meer nodig dan mensen die uitstekend met elkaar overweg kunnen. Je hebt ook mensen met verschillende competenties nodig, mensen met uiteenlopende vaardigheden. Inderdaad, je komt dan in de sfeer van teams en teamrollen, waarover natuurlijk al een heleboel geschreven is (zie bijvoorbeeld het model van Belbin).

Ik ben de laatste om dit soort modellen ter discussie te stellen, ik herken er een heleboel in. Maar als we kijken naar alles wat er rond Web 2.0 gebeurt, dan lijken dit soort modellen soms een maatje te groot. Maar misschien maak ik dan wel de fout om deze rollen te vertalen naar afzonderlijke personen en dat hoeft natuurlijk niet. Laat ik eens proberen om vanuit zo'n model te redeneren. 

Als ik probeer voor mezelf te benoemen welke rol ik in zo'n model zou kunnen invullen, dan zijn dat er verschillende. Ben ik nou 'brononderzoeker', 'plant' of een combinatie ervan? En ook bij de andere rollen zie ik veel herkenbare dingen. Maar ik weet van mezelf dat ik niet overal even sterk in ben en – misschien nog belangrijker – dat ik niet alles even leuk vind. 

De uitdaging in je (zakelijke) leven is dan ook veel meer om op zoek te gaan naar mensen die de rollen in gaan vullen die je zelf niet (goed) kunt of wilt vervullen. Laat mij dus maar lekker die creatief denker proberen te zijn, laat mij maar netwerken, inspireren en enthousiasmeren. Daar haal ik mijn energie vandaan, dat vind ik leuk. Maar naast mij graag een 'bedrijfsman (m/v)' en een 'monitor'. En ik werk ook heel graag samen met 'specialisten', bijvoorbeeld designers, developers en ook sales. Dit zijn de combinaties waarvan ik weet dat ze het meeste resultaat opleveren.

In zekere zin zou je een weblog als deze ook als zo'n project kunnen zien. Naarmate een blogger er – samen met anderen – beter in slaagt om de rollen rond zijn of haar weblog in te (laten) vullen, zal de blog een professioneler karakter krijgen. Ik vind het boeiend om te zien hoe sommige blogs zich ontwikkeld hebben tot volwaardige journalistieke formules. Met als resultaat – zoals Chris Anderson in zijn The Long Tail of Media (klik op de PowerPoint sheet) laat zien – dat die blogs een plekje tussen de grote uitgevers en mediabedrijven hebben weten te veroveren.

[[image:wisdom.jpg::right:0]] Het leuke van veel Web 2.0-initiatieven is dat je de netwerkeconomie aan de oppervlakte van de samenleving komen. Waar een bedrijf soms moeite heeft om ruimte te bieden aan dit soort processen of om de goeie mensen op het goeie moment bij elkaar te brengen, daar lijkt de buitenwereld daar steeds handiger in te worden. Bloggers die journalistieke formules neerzetten, ontwikkelaars die gepersonaliseerde radio- en videokanalen starten en handelaren die online marktplaatsen uit de grond stampen. 

Het zijn voorbeelden van hoe je met weinig mensen in no-time iets groots kunt neerzetten. The wisdom of the crowds ten voeten uit. Hoe we met z'n allen slimmer zijn dan een kleinere groep en op die manier het traditionele economische model op zijn kop kunnen zetten. 'Gewone mensen' als concurrent voor 'gewone bedrijven'. Mits je er als individu in slaagt om je droom, samen met wat mensen uit de rest van de menigte, georganiseerd te krijgen.