Innovatie

Internet en het bioscoopbezoek

0

De maatschappij heeft de gewoonte te reageren op de introductie van nieuwe technologieën zoals sommige politieke bewegingen reageren op immigranten. Ze vormen in eerste instantie vooral een bedreiging. Maar na verloop van tijd, als de wind is uitgeraasd, het stof neergedaald en het water uitgeschommeld, blijkt dat in de nieuwe situatie voor alle deelnemers van weleer alsnog een plaats is, en dat vreedzame co-existentie wel degelijk mogelijk is.

Denk aan de reisbureaus die zouden verdwijnen, de tussenpersonen, de boekhandel, sterker nog, het boek. Allemaal zouden ze er aan gaan. De radio zou het onderspit delven na de introductie van de televisie, en de televisie zou vermoord worden door het internet. Ze bestaan allemaal nog. Toegegeven, de snelkookpan is verdwenen. En de kolenboer en de scharensliep zie je ook nog maar zelden. Misschien in oude films, in de bioscoop. Die er overigens ook aan zouden gaan.

voetbal kijken

Elke zondag probeer ik het weer, samen met mijn jongste dochter. Om zonder enige voorwetenschap te kijken naar de samenvattingen van de op zondag gespeelde wedstrijden. Vooral de laatste weken is het spannend, ook vanwege de ingevoerde play-offregels en de onvoorspelbare uitslagen.

Maar het valt niet mee om helemaal schoon aan de start van de uitzending te komen. Telefonisch contact op zondagmiddag is onverstandig, er kan een enthousiaste beller tussen zitten, die uitslagen verraadt. Op internet of msn moet je al helemaal niet wezen, er zijn altijd types die het resultaat van Ajax die dag in hun naam hebben verwerkt, of er zijn ‘twitteraars’ die het nodig vinden om hun verse feitenkennis te delen met de rest van de gemeenschap. ‘Het weer is net zo somber als het spel van PSV’ , valt er te lezen. Dan weet je genoeg. Uitzending van zeven uur verpest.

voetbal op Twitter

Het kenmerkende is dat je probeert te bereiken dat je kennisniveau hetzelfde is als dat van de hele wereld om -laten we zeggen- twee uur die middag. Vijf uur lang moet je in isolement leven om dat te bereiken.

MSNMaar ook een ‘live’-uitzending is niet meer veilig. Er zijn steeds meer mogelijkheden om een programma een half uur later te laten beginnen. Dan moet je oppassen dat je niet door iemand wordt gebeld die dertig minuten voorsprong op je heeft. ‘Jammer van die laatste minuut’, hoor je dan, of ‘Had jij gedacht dat juist zij de moordenaar was?’.

Met andere woorden, televisie is misschien nog wel een ‘broadcast medium’ (een medium dat aan de hele wereld op een bepaald moment een signaal afgeeft), maar de wereld is al lang geen simultaan afnemer meer. We nemen iets tot ons als het ons uitkomt en in onze eigen omgeving, zeggen we stoer. Maar er schort iets aan deze stoerheid. Blijkbaar is er ook ergens een basale behoefte om gelijktijdig ervaringen te delen. En dat kan nog maar in één wereld: de analoge wereld, waar de bakstenen nog liggen zoals ze ooit gemetseld waren en waar wordt voldaan aan de klassieke drie-eenheid van de Griekse tragedies: tijd, plaats en handeling vallen samen.

Neil DiamondEn dus gaan we massaal naar voetbalwedstrijden en theaters. Kaartjes voor concerten van Neil Diamond in Ahoy worden aangeboden voor euro 95, dat zegt wat. Nederland is het land met de hoogste musical-dichtheid ter wereld, zei Joop van der Ende dit weekend. En natuurlijk, de bioscoop. Die zou het onderspit delven. Illegale downloads, dvd-verhuur, theorieën over de mens die wil ‘cocoonen’, alle tekens wezen de verkeerde kant op.

De Motion Picture Association of America bracht deze maand een rapport uit over het bioscoopbezoek in 2007 (pdf); een ‘all time high’ werd bereikt. De oorzaak: het internet. Net zoals eerder met de boekverkoop ging.

Daarom: tussenpersoon, niet getreurd. Reisbureau, boekwinkel, zit niet bij de pakken neer. Er is iets in ons mensen wat ons naar jullie blijft drijven.

Die allochtone technologieën zijn de kwaadsten niet.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.