Laat je boodschap aansluiten bij je lezers: wees mengbaar

Bepaalde bedrijven moeten nooit beginnen aan social media, domweg omdat ze niet sociaal zijn. En als je het niet bent zul je het voorlopig ook niet worden. Net zo min als je iglo’s moet verkopen in de Sahara, condooms aan een nonnenklooster of stemkastjes aan de PVV. Hoe een filmprojectie van ‘Jean de Florette’ het belang van een goed mengsel mij maar weer eens bevestigde.

Een verfilmde novelle

De film had ik eerder gezien, in Nederland, ik denk dat het een videoband was. Het verhaal herinnerde ik me vaag, het verhaal van Jean de Florette, naar een novelle van Marcel Pagnol. Over de gebochelde Parijse belasting-inner Jean de Florette die in de twintiger jaren van de vorige eeuw een huis erft in de Provence en besluit om in ‘les Romarins’ zijn geluk te zoeken in romantiek, het fokken van konijnen en aardappelen en wat de bodem van de Provence kan baren. Tenminste, zolang er voldoende water is. De enige bron op het terrein is geblokkeerd door de vijandige buren, die de Parijse emigrant het leven zuur maken en er op uit zijn het eigendom goedkoop over te nemen. Als er een droge zomer komt, gebeurt wat ze hopen dat er gebeurt: het land is dor, levenloos, de konijnen sterven, de oogst mislukt en uiteindelijk bezwijkt Jean aan een poging om met zelfgemaakte explosieven aan water te komen.

Gegijzeld door de beleving van de ervaring

En zo zat ik woensdagavond op de binnenplaats van een kasteel, in de Provence, met honderd anderen te kijken naar ‘Jean de Florette’, levensgroot geprojecteerd op een beige muur. Engels ondertiteld, gelukkig, het provencaalse Frans is nauwelijks te verstaan. Yves Montand is de vijandige autochtoon, Gérard Depardieu Jean de Florette. Ik was vergeten dat Yves de slechte was. Ik was het verhaal kwijt. Ik kon me niet herinneren dat Florette aan het eind van de film sterft, en dat de kleine dochter Manon getuige is van het geheim van de buren, maar op deze avond komt ieder beeld binnen om niet meer te vertrekken. Het geluid is uitstekend, de maan vol en moeiteloos loopt de film over in de omgeving. Het klimaat van de film is het klimaat van de omgeving. Je weet niet waar het geluid van de krekels vandaan komt. Iedereen wordt gegijzeld door de beleving van de ervaring, aan het eind klinkt een ouderwets applaus.

Wees mengbaar!

Het is het ongerijmde bewijs van het succes van een mengsel. Een blauwe tegel naast een gele tegel wordt nooit groen. Meng daarentegen blauwe inkt met gele en het zal groen kleuren. Met andere woorden, je moet mengbaar zijn. Je boodschap moet ankers hebben met je lezers. Bepaalde bedrijven moeten nooit beginnen aan social media domweg omdat ze niet sociaal zijn. En als je het niet bent zul je het voorlopig ook niet worden. Net zo min als je iglo’s moet verkopen in de Sahara, condooms aan een nonnenklooster of stemkastjes aan de PVV. Het geldt ook zo voor lezers, mogelijke klanten. De herinnering aan een commercial, banner, genoten dienst, service is vele malen intenser als er aan bepaalde meng-voorwaarden wordt voldaan. Inleving. Verplaatsing. Aanpassing. Sommige bedrijven begrijpen hun omgeving domweg niet, het klimaat van de boodschap is niet meer het klimaat van de tijdgeest.

Terug naar de bronnen. Liefde voor het vak en de omstanders. Dat geldt voor bankiers, woningcorporaties, farmaceuten, voor iedereen. Volgende week het vervolg op Jean de Florette: Manon des Sources.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.