Innovatie

3D-prints: niet van echt te onderscheiden

0

Deze week trokken een drietal nieuwsberichten onze aandacht op het gebied van 3D-printen. De ontwikkelingen gaan erg snel. Het lijkt allemaal onschuldig, maar is het dat ook echt? Wat is het effect ervan op de wereld over, laten we zeggen, 10 jaar?

Jezelf in het klein

Allereerst het bericht van de 3D-fotoautomaat die vanaf 24 november in de galerie van Eye of Gyre in het Japanse Harajuku te gebruiken is. Er wordt geen foto van je gemaakt, maar een heuse 3D-scan, die vervolgens wordt gebruikt om een levensecht beeldje te printen. Een replica van jezelf; je eigen actiefiguur. Er zijn drie verschillende formaten: 10, 15 of 20 centimeter hoog en de prijzen variëren van 207 tot 400 euro. Kijk eens op de foto hoe echt het resultaat eruitziet.

Beeldhouwers overbodig?

Een paar dagen later bereikte ons het bericht van MakerBot, maker van 3D-printers. In hun nieuwe winkel NoHo in Manhattan kunnen consumenten voortaan een monochrone 3D-afdruk van hun gezicht laten maken. Alhoewel niet zo geperfectioneerd als het voorbeeld uit Japan, krijgt u wel uw eigen buste mee naar huis. Waren beeldhouwers vroeger weken bezig om een gelijkenis van iemand te creëren, nu volstaat een druk op de knop en rolt vlot uw kop uit een 3D-machine. Binnenkort zullen wel de eerste congressen worden georganiseerd, waar je buste als gimmick gratis wordt uitgeprint.

Gezichten vergelijken

Tot slot trok de kop “Porno-uitvinding is privacygevaar” in de Sp!ts onze aandacht. Beschreven wordt hoe de websites Naughty America en SexFaceFinder bezoekers de mogelijkheid bieden om een gezicht te uploaden. Dat wordt vergeleken met het uiterlijk van pornoactrices en webcamgirls. “Upload any picture of your fantasy girl and find her HOT LIVE look-alike!” Dan speelt jouw ex-vriendin opeens de hoofdrol in een pornofilm! Die kun je uiteraard delen met je Facebook-vrienden.

Echt of onecht?

Ongepaste gein is er genoeg op Internet. Maar wanneer is leuk opeens totaal NIET meer leuk? Wat betekent het voor bewijsvoering als iedereen straks materiaal kan produceren dat niet van echt te onderscheiden is? We lijken af te stevenen op een wereld waar alle digitale artefacten straks wettelijk bij default voor de zekerheid als ONECHT moeten worden aangemerkt. Tenzij ze omgeven zijn met allerlei waarborgen en certificaten. Een echtheidscertificaat kortom voor iets dat standaard niet meer te vertrouwen is. Dat levert een hoop werk op maar duwt de mensheid tegelijk steeds verder in de crisis: een fundamentele identiteitscrisis!