Verdieping

Hoe hoort het op social media? Volgen, contacten & ontvrienden

0

In verwarring zijn we. Als iemand je op Twitter volgt, behoor je dan terug te volgen? Kun je een LinkedIn-verzoek met goed fatsoen negeren? Hoe bont moet iemand het op Facebook maken, wil je hem met onbezwaard hart ontvrienden? Laten we het hebben over normen, online.

‘I’d like to add you to my professional network on LinkedIn’

Iemand nog nooit ontmoet hebben en via LinkedIn met de standaardmail contacten is raar. Geloof me, als beslisser in IT en blonde vrouw weet ik waar ik het over heb. Ontvangers doen er goed aan dergelijke vezoeken te negeren of ze zonder pardon aan te geven als spam. Een onbekende benaderen via LinkedIn doe je alleen als je daar verdomd goede redenen voor hebt en hier ook iets over kunt zeggen.

Na een ontmoeting kun je iemand een contactverzoek doen. Dat is wél normaal. Ontvangers zitten echter regelmatig in hun maag met zo’n verzoek. Je kent het wel: ‘Die vage dude van de borrel van gister wil ineens linken.’ Ik accepteer heel beleefd (en lafhartig) al zulke verzoeken. Echter, ééns in de zoveel tijd gooi ik de C-categorie uit mijn netwerk. Hoofden die me niks meer zeggen of waar ik onwel van word, mik ik er uit. Houdt het overzichtelijk en onder het mom van efficiënt zakendoen is het zeer geoorloofd. LinkedIn is gelukkig zo beschaafd dat het bij die actie geen berichten uitstuurt: “Mevrouw Battjes heeft u verwijderd uit haar zakelijk netwerk.”

ontvrienden

Twitter is vogelvrij

Op Twitter zijn er eigenlijk geen regels. Of het moet zijn ‘ieder voor zich en God voor ons allen’. Het staat je vrij om wie dan ook te volgen. Of je zakelijk iets verwacht, gezellig wil kwetteren of iemand gewoon lekker vindt: maakt niet uit. Van minister-president tot de buurvrouw aan de overkant: ga je gang.

Op geen enkele manier ben je verplicht tot terugvolgen als iemand achter jou aan zit. Je bekijkt minzaam ava en bio en besluit of je er iets van te verwachten hebt. Als je er iets aan hebt, volg je terug en anders laat je het er lekker bij zitten. Ontvolgen van Twittervrienden die je zat bent, is geen enkel punt. Die hatseflats je uit je timeline. Wie protesteert, blaf je gewoon af. Keihard dat Twitter. That’s the game.

Grijs gebied op Facebook

Facebook is een heel ander verhaal. Dunne lijntjes, delicaat sociaal gebeuren. Bedenk goed wie je toelaat in je vriendenclub. Mag zo’n potentiële vriend jou zien als je bier drinkt in je bikini, bij de après ski te Val Thorens of terwijl je borstvoeding geeft? Van zakelijke contacten die willen vrienden op Facebook weet je meteen dat ze weinig van online mores begrijpen. Die negeer je gewoon, die wil je niet eens als klant of baas.

Er blijft echter op Facebook een stekelig grijs gebied over. Kun je het maken om je buurman die alleen maar hardloopresultaten facebookt te ontvrienden? Hoeveel geduld moet je hebben met domme seksgrapjes? Kun je oud-klasgenoten die je voor de derde keer uitnodigen voor Candy Crush uit je timeline gooien? Van die dingen word ik zenuwachtig. Soms hoop ik op heldere regelgeving. Het liefst vanuit Facebook zelf, die je aan moet klikken, zoals de algemene voorwaarden. Met harde – publiekelijke – sancties bij overtredingen.

Zo, dit vind ik ervan. Herkenbaar? Hoe doe jij het met verzoeken, volgers en ontvolgers? Suggesties, vooral voor het grijze Facebookgebied, zijn hieronder van harte welkom.

Foto intro met dank aan Fotolia.

Désirée Battjes blogt vanaf deze week op Frankwatching.com over online etiquette anno 2014. Want Facebook mag dit jaar dan tien jaar bestaan, weten wij allemaal inmiddels hoe het hoort op social media? Désirée’s columns zijn een aanzet voor discussie over een nieuwe online etiquette.