De polsstrijd: wie mag straks de taart eten?

We weten allemaal wat er met Kodak gebeurd is. In 2012 kopte Wall Street Journal ‘Kodak Kaput’. We weten allemaal wat er met Free Record Shop gebeurde. Vorig jaar wankelde de keten, dit jaar viel het doek. Het grootste succes op het internet haalde Free Record Shop met de veiling van de gouden platen. Te laat, het was een veiling uit de boedel.

Bedrijven die de boot misten

We weten allemaal wat er met Blackberry gebeurde. In 2013 ontsloeg Blackberry 40% van haar werknemers. We weten allemaal wat er met Nokia gebeurde. In september vorig jaar werd een overname aangekondigd, topman Stephen Elop verhuisde alvast naar Microsoft, nog steeds zijn de twee bedrijven in onderhandeling: Nokia bungelt.

Het zijn bedrijven (Kodak, Free Record Shop, Blackberry, Nokia) met een respectabele staat van dienst. Ze lieten zich meevoeren in het ongelukkige scenario van een slechte Sinterklaas-grap: ze misten de boot. Het nabije verleden probeert iets uit te leggen. Luisteren kan geen kwaad.

De strijd om de pols

Neem nu de strijd om de pols. Dat technologie in steeds kleinere verschijningsvorm in de buurt van of zelfs ìn ons lichaam komt is al jaren gaande. Er zijn twee vragen: welke functionaliteiten willen wij in onze buurt hebben? En waar laten we ze zich in een groep nestelen? De Google-bril doet het voorstel om dat op ons hoofd te laten gebeuren. De gedetineerde kiest noodgedwongen voor de enkel. Maar de grootste belangstelling bestaat voor de pols, een logische plek. Google, Apple en Samsung lijken de grote spelers in de markt van de smartwatch, slimme horloges die je hartslag meten, de afstanden die je aflegt of de verbruikte caloriën. Je kan WhatsApp’s lezen, foto’s maken, muziek luisteren, je tv op afstand bedienen. En je kunt ook zien hoe laat het is.

Welke naam ontbreekt?

Google, Apple en Samsung dus. Welke naam ontbreekt? Swatch natuurlijk. Een bericht van Reuters, vorige week: “Met hun honderden jaren ervaring met het maken van horloges kunnen de Zwitserse horlogefabrikanten het zich veroorloven met enige afstand te kijken naar technologische- en modegrillen (‘fads’)”. Kenmerk van een modegril is dat hij in eerste instantie omarmd wordt door een grote groep gebruikers maar na verloop van tijd ook zal verdwijnen (the fads fade). De Financial Times (28 maart) meldt dat de Zwitsers op dit moment geen tijd hebben om in te gaan op de avances die gedaan worden door de technologiebedrijven.

Wie mag straks de taart eten?

De vraag is niet zozeer of het feestje van de op-de-huid-technologie er komt, de vraag is wie straks de taart mag eten. Een bestaande speler als Swatch lijkt een voor de hand liggende partij, maar dan kan het bedrijf zich geen treuzelarij veroorloven. In deze fase is geen tijd voor arrogantie. Twee citaten: “we hebben gesprekken met technologiepartners gevoerd, maar nooit op ons initiatief.” En: “we zijn er niet in geïnteresseerd een gadgethorloge te ontwikkelen.” Allemaal vorige week.

Wordt het een klassieker? De komende jaren zullen het leren. Tip voor Swatch: omarm de veranderingen om je heen, voordat de veranderingen jou omarmen.

Deze column werd eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad. Foto intro met dank aan Fotolia.