Innovatie

De app Be My Eyes helpt blinden met zien

0

Column – Het internet als een zenuwstelsel. Natuurlijk mag je dat zo zien. Een fijnmazig netwerk met sensorische cellen die gemerkt en ongemerkt impulsen geven. Impulsen in de vorm van teksten, beelden, geluiden. En een verbinding van tekst, beeld en geluid wordt door de mens geïnterpreteerd, en wordt misschien wel een mening. Daar waren de Russen al lang achter, en daar maakten de Republikeinen maar al te graag gebruik van.

En nu letterlijk, het internet als een zenuwstelsel, als een groot orgaansysteem dat externe prikkels aanreikt. Stel, je bent blind. En je vraagt aan een ziende die naast je staat je te vertellen welke kleur een gebouw heeft. Of hoe de straat heet waar je inloopt. Of waar de sleutel ligt die net uit je handen op het vloerkleed is gevallen. De blinde leent een paar ogen en de ziende geeft prikkels door zijn stem te gebruiken en te vertellen wat hij ziet.

Stel nu dat de blinde niet alleen blind is, maar ook alleen. En stel nu ook dat de blinde een smartphone bij zich heeft. En dus een camera. Dan kan hij een vriend bellen, de camera proberen te richten op daar waar hij zijn ogen zou richten, en aan zijn vriend vragen wat de camera ziet. De vriend vertelt wat de camera ziet en is een zintuig op afstand geworden. Remote eyes. En nog een stap verder. De blinde beschikt over een heel netwerk van ogen dat bereid is gevolg te geven aan het kijkverzoek van de blinde.

1,5 miljoen micro-vrijwilligers

Be My Eyes heet het. Het is een app die je kunt downloaden op je smartphone, iOS of Android. Op het moment dat ik dit schrijf hebben 91.518 blinden wereldwijd dit gedaan. En ook 1.555.241 zienden. De blinde geeft een verzoek aan het netwerk, en één van de anderhalf miljoen zienden mag het verzoekje oppikken. De zienden hebben aangegeven in welke tijdzone ze zich bevinden, en welke taal ze beheersen. Voor mij is dat Amsterdam als tijdzone. En ik heb aangegeven verzoekjes van slechtzienden in het Nederlands, Engels en Frans te willen inwilligen. Ik krijg dus niet een oproep midden in de nacht van iemand die alleen Armeens spreekt.

Ik ben lid sinds 5 juni dit jaar, nadat ik Hans Jørgen Wiberg (de oprichter van Be My Eyes) had zien en horen spreken op het Pinc-congres in Zeist. Hij is zelf slechtziend. Hij heeft een beperkt zicht na volledig ziende te zijn geweest. Hij kwam met een opvouwbare rood-witte stok het podium op en vertelde het verhaal van de non-profitapp. Een boeiend verhaal.

Tekening: Sterre Steins Bisschop

Mijn ervaringen

In die paar maanden dat ik micro-vrijwilliger ben, ging er twee keer een BeMyEyes-piepje op mijn telefoon. De eerste keer was ik te laat met reageren. Een andere vrijwilliger had zich al gemeld. De tweede keer kreeg ik een Franssprekende man. Of in ieder geval een mannelijke stem, ik heb zijn gezicht niet gezien. Het was een anoniem gesprek. De man vroeg me hem te vertellen wat zijn computer op het scherm liet zien.

Computers kunnen heel blindvriendelijk zijn, als alles het doet. Dan doet de screen-reader het, die spreekt wat er te spreken valt en zo kan een blinde heel goed de weg vinden. Maar als het systeem is gecrasht – en dat doen systemen – dan heeft de blinde een probleem. Dan moet hij door de eerste vijf of tien schermen geholpen worden. Dat heb ik gedaan. In een paar minuten gepiept. Blinde blij. Merci beaucoup.Allez les bleues,” zei ik nog.

Is dit shampoo?

Het is schoon in zijn simpelheid. Het feit dat ik pas twee keer ben benaderd, kan betekenen dat er meer dan genoeg vrijwilligers zijn. Het netwerk als zintuig. Populaire verzoeken gaan over kleuren (“Past dit overhemd bij deze broek?”), labels van flessen (“Is dit shampoo of conditioner of body lotion?”), uiterste houdbaarheidsdata, “zie jij een stopcontact in deze hotelkamer?”, “is dit paprikapoeder of cayennepeper?”. Hans Jørgen vertelde ook het verhaal van de blinde vrouw die een zwangerschaps-test had gedaan. En ze wilde een anonieme kijker vragen wat de uitslag was. Als verrassing voor haar vriend.

5 zintuigen

De mens heeft vijf zintuigen. Zien, ruiken, voelen, proeven en horen. Ruiken, voelen en proeven, ik vraag me af hoe je die prikkels over een netwerk krijgt? Er wordt gewerkt aan een olfactometer, een reukmeter die reuk moet kunnen digitaliseren. Er wordt geëxperimenteerd met electronic noses, maar om nu te zeggen dat het mainstream is?

Maar horen? Be My Ears? Een smartphone heeft een camera en een microfoon. Waarom zou ik niet voor een dove kunnen tikken wat ik hoor? Ja, de bel van de onbewaakte spoorwegovergang rinkelt. Of ik help hem bij een gesprek door razendsnel wat ik hoor op mijn telefoon in te tikken. Ik ben zijn teletekst ondertiteling.

Ik weet niet of het een goed idee is. Maar het is in ieder geval een idee.

Een ding is zeker: Be My Eyes is een prachtidee.