De Facebook credit

De Arena, het stadion in Amsterdam, is een enclave. Als je naar binnen gaat moet je je paspoort of je ID laten zien, en eenmaal in de betonnen veste met schuifdak heerst er een ander financieel regime, namelijk dat van de valuta der Arena’s. In de Arena betaal je met Arena’s, het is een gedragsles die is afgestemd op het onthoudvermogen van de modale bewoners van het kleine koninkrijk. Je koopt met je euro’s een chipcard met Arena’s en vanzelf raak je je oriëntatie met de prijswerkelijkheid kwijt, en dat was precies de bedoeling.

In Second Life –een virtuele wereld die ooit werd bedacht voor al die beperkten van geest die de weg kwijt waren in hun first life- werd ook een eigen munteenheid bedacht, de Linden Dollar (L$). Deze Linden dollar werd verhandeld via de LindeX, en je kon er naar Uw bank gaan of virtuele meubels voor je virtuele kantoor kantoor. Ik herinner me zelfs een vroegrijpe Nederlandse ondernemer die weckflessen aanbood op Second Life. Het werd een grote ervaring met een kleine omzet. Second Life leidt een kwijnend bestaan en de bewoners praten met weemoed over vroeger.

Ook Facebook heeft tegenwoordig haar eigen munteenheid, de Facebook Credit. Net als de Arena en de Linden dollar is het een virtuele valuta. Je koopt Facebook Credits met echt geld, op het internet maar ook in een supermarkt kun je een bundel Credits kopen. Amerikaan James Kwak vroeg zich in weblog Baseline Scenario af wie hem kan uitleggen wat nu precies de noodzaak is van de nieuwe munteenheid (‘Can someone explain Facebook Credits to me?’).

Waarom zouden we Credits gebruiken in plaats van dollars? Waarom zou je niet eenvoudigweg een dollar-saldo kunnen plaatsen binnen de Facebook-omgeving? Natuurlijk zou dat kunnen, maar het gevaar is dan dat je gaat betalen in dollars, en je dus makkelijk kunt vergelijken met de prijzen in de echte wereld. Er is te weinig mist. Waarschijnlijk zou je je veel sneller gaan ergeren aan de 30% die je telkens weer af moet dragen aan Facebook. Of aan de prijs die je moet betalen als je je Credits weer wil inwisselen voor echt geld.

Er is alles voor te zeggen om heel makkelijk te betalen binnen een omgeving waar je bent ingelogd. Met kleine bedragen durven we dit wel aan. Maar er wordt een conversiekoers tussen geduwd, zodat het anker met de prijzen in het moleculaire leven van elastiek wordt. Het is het ideale klimaat voor strijkstokjes. Dat was wat er ook gebeurde in West-Europa, nog voordat minister Zalm ons zijn ezelsbrug DingFlofBips leerde (in de Arena betaal je met Arena’s is aanzienlijk makkelijker uit te leggen). De tijden dat je miljoenen lires betaalde voor een ijsje maar niet wist wat het je nu kostte, die tijden worden nu weer mogelijk dank zij het internet.

Laat de Facebook Credit zijn eigen koersleven leiden, laten we met z’n allen een economie bouwen binnen die wereld waar privacy net zo veel waard is als een kartonnen kopeke, laten we de kas van Zoll-Zuckerberg (oprichter Facebook) spekken, en laten we er tenslotte achter komen dat het geen goed idee was.