Middenmanagement, tribes en passie: een goede combinatie?

Het individu komt steeds meer centraal te staan; niet vanuit egoïsme, maar vanuit een bewustzijn dat ieder individu keuzes kan maken en dat eigen passie de drive daarvoor is. Daarbij komen de millennials (geboren na 1980) komen eraan. Dat is niets nieuws. Dat het impact heeft op organisaties en dat het tot verandering leidt is ook wel duidelijk. Maar hoever gaat dat? Betekent dat ook iets voor de rol van het huidige middenmanagement? Wordt die (veelgenoemde klei-)laag juist belangrijker of zijn ze overbodig geworden?

Botsende rollen van millennials en middenmanagement

De rol van het middenmanagement is tot op heden vooral het maken van de vertaalslag van strategische informatie en keuzes naar een meer operationeel niveau. Het bestaat uit samenvatten en filteren naar concrete resultaten. De generatie X, waaruit het grootste deel van middenmanagement bestaat, denkt in deliverables en projectmanagement, is onafhankelijk en pragmatisch. Het middenmanagement regelt de resources om resultaten te boeken.

De millennials worden vooral geprikkeld door externe bronnen, willen werken aan een doel en hebben een drang naar een baan die binnen hun leven past, in plaats van een leven rondom een baan. De technologie maakt hun wereld grenzeloos. Dat is ook de manier waarop ze willen werken: grenzeloos, vooral als het gaat om kennisdelen. Daarbij hebben ze wel behoefte aan overzicht en verwachten dat te krijgen in de werkomgeving.

Dat kan nogal botsen:

• Generation X filtert strategische informatie naar te behalen resultaten, de millennials willen weten aan welk doel ze werken en waarom ze daaraan werken.
• Generation X is onafhankelijk en zelfredzaam, millennials willen graag richting.
• Generation X koestert de grenzen van een organisatie, millennials willen vooral organiseren.
• Generation X schept randvoorwaarden, millennials worden daardoor begrenst.
• Generation X gebruikt technologie, millennials leeft technologie.

Randvoorwaarden voor succes

Tony Robbins gaat in onderstaand filmpje in op de randvoorwaarden voor succes. Hij vertelt (zo ongeveer tussen de 5 en 8 minuten, je hoeft niet hele filmpje te bekijken :)) over succes en het belang van ‘resourcefullness’ i.p.v. ‘resources’. Vaak wordt geroepen dat dingen mislukken omdat de randvoorwaarden er niet zijn (middelen, technologie, geld, contacten, ervaring en management) terwijl bij successen zelden blijkt dat het daarom gaat. Successen worden vooral door lef en vindingrijkheid van individuen geboekt. Het gaat om creativiteit, zorg, nieuwsgierigheid, passie en vastberadenheid. Tel daarbij op dat huidige technologieën volop mogelijkheden bieden aan individuele vindingrijkheid, en dat die technologieën worden geleefd door de millennials.

Tribes als organisatievorm

Seth Godin gaat in zijn boek “Tribes, we need you to lead us” in op de wereld van tribes. Een tribe is een groep mensen die onderling verbonden is, verbonden is met een leider en verbonden is met een idee. Het zit in onze aard om op zoek te gaan naar een tribe om bij te horen. Dankzij internet zijn veel geografische, economische en tijdsgrenzen verdwenen. Nieuwe tribes ontstaan en bestaande tribes groeien door blogs en social networking sites. Het web is fantastisch, maar het biedt geen leiderschap. Dat komt nog steeds van individuen – mensen die gepassioneerd over iets zijn. Iedereen die een verschil wil maken heeft de instrumenten tot zijn beschikking.

Houdbaarheid rol middenmanagement

Als het succes van dingen voornamelijk bepaald wordt door resourcefullnes i.p.v. resources, en je ziet tribes als een geslaagde vorm van organiseren, kom je wel erg dicht bij het ideale plaatje van hoe millenials willen leven en werken.

Stel je voor dat strategische doelen niet meer via een schijf in de organisatie (lees: middenmanagement) worden vertaald naar te behalen resultaten, maar dat de doelen centraal komen te staan. Dat technologische keuzes en inzet daarvan het individu stimuleren en faciliteren om daar een bijdrage aan te leveren. Daardoor ontstaat een brug tussen de top en de operationele afdelingen (tribes, of hoe je een organisatie-onderdeel wilt noemen). De huidige rol van het middenmanagement draagt hier niet aan bij.

Is het middenmanagement uitgespeeld?

Dat is de vraag. Godin stelt in zijn boek dat tribes ook leaders nodig hebben. Eerder is aangegeven dat millennials behoefte hebben aan richting, de behoefte hebben bij te dragen aan een doel. En Robbins stelt dat iedereen continu 3 beslissingen neemt (zie hetzelfde filmpje): waar focus ik op, wat betekent dat voor mij en wat ga ik doen? En bij de combinatie van die drie kan het middenmanagement een mooie rol spelen. Bij het verbinden van individuele focus aan doelen. Bij het beschouwen en ondersteunen van de individuele kwaliteiten en talenten. Door onderdeel te worden en zijn van “tribes” binnen en buiten de organisatie. En tot slot door het faciliteren van het doen, waarbij inzet van de nieuwste technologieën een wezenlijk onderdeel is.

Peer Elshout stelt dat “het midden van organisaties moet veranderen van een ‘domeinenveld’ in een ‘ontmoetingsplek’ voor directie en uitvoering”. En dat lijkt mij een mooie stelling.

Eens of onhaalbaar?