Social media

Je moet op social media persoonlijk, authentiek én expert zijn. Hoe dan?

0

Column – Sinds de eerste aflevering van De Luizenmoeder een week geleden, is mijn nieuwe stopwoordje ‘meine Güte’. Met dank aan de onvolprezen Juf Ank. Ik zeg het de ganse dag, als de kat (weer!) eens op het laminaat gekotst heeft, maar ook als ik bij Temptation Island een adembenemende verleidster zie. ‘Meine Güte!’

Op het SocialToday Event zuchtte ik ook vaak ‘meine Güte’, of beter: ‘Meine Güte, wat ben ik oud!’ Met name tijdens de presentaties over Instagram van Kirsten Jassies, maar ook bij het zien van filmpjes van vloggers met swag en laaghangende broeken en een dame die haar onderkin inzet als manier om volgers te krijgen, wist ik dat ik al eventjes geen 24 meer ben. Tijd voor een verjongingskuur, of beter: tijd om beter aan te sluiten bij mijn doelgroep. Ga je met mij mee? Dit zijn mijn goede voornemens naar aanleiding van SocialToday.

Consistent, persoonlijk, rauw en origineel

Eerst een kleine inleiding. Ik ben zelfstandig copywriter en met name actief op LinkedIn. Mijn ideale doelgroep zijn 30- tot 35-jarige ondernemers die zichzelf liever entrepreneur noemen, in ‘t weekend nog hard gaan stappen en online ondernemen. Ik wil mensen bereiken die al weten dat een maillijst geen optie is, maar een must. Ik wil ondernemers bereiken die wekelijks een inspirerende mail sturen naar hun lievelingsklant en die een website hebben. Ik wil mensen bereiken die al snappen dat dit moet, dat dit niet facultatief is, die online aanwezig zijn.

Zoals jij als ondernemer soms ook mensen moet opvoeden (sparen is belangrijk! Eet geen chips! Leef in het hier en nu! Denk aan je pensioen!) wil ik mensen ook graag opvoeden met de zin ‘Begin een maillijst!’, maar… ik werk liever met jonge, frisse types die dit al snappen. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen. Op het SocialToday Event leerde ik dat ik dan een consistente, persoonlijke, rauwe en originele aanwezigheid moet gaan cultiveren op Instagram. Meine Güte, wat een zin.

Dat betekent:

1. Ik ga Stories maken op Instagram

Ik ga het allemaal uitzoeken. En doen.

Ik heb eerlijk gezegd een haat/liefde-verhouding met Instagram. Als je een update plaatst met vier Engelstalige hashtags, heb je binnen een paar seconden 11 likes van allemaal halve zolen uit Canada, Mexico en Spanje en drie minuten later krijg je een comment van Sergio, ‘photographer’ uit Malaga, die geen Nederlands kan en dus volslagen onnozel wat zit te reageren op m’n Nederlandstalige update, in de hoop er zelf een volger bij te krijgen.

Maar ik ga Stories maken. Ik ga terug naar wie ik exact wil bereiken. Ik bedoel, ik ga daar weer heel bewust over nadenken, bij stil staan en ik ga opnieuw nadenken over welke onzekerheid ik van haar of hem oplos. Dit zijn al heel veel tips in een zin, heb je ze door?

2. Meer (weer) vanuit de klanten denken

Bij FonQ besloten ze tijdens hun herpositionering: we denken vanaf nu altijd, consequent vanuit het probleem waar de klant mee zit. In hun geval is dat: inricht-onzekerheid.

Ja, als cabaretier in ruste kan ik daar een heel programma over maken, over zo’n woord, inricht-onzekerheid, meine Güte, maar als copywriter denk ik: ja, goeie! Denken vanuit het probleem van die klant. Dáár moet jouw en mijn verhaal over gaan.

Mensen denken: ‘hoe maak ik van mijn huis een heel fijne plek?’ Mensen denken ‘hoe zorg ik dat het ook nog wel echt hip is?’ en ‘wat vinden mijn vrienden ervan?’. Die onzekerheid lost FonQ op, door tips te geven. Zo wordt het een leuk merk, zo wordt FonQ de expert.

Goed. Als je dan dus weet wie je wil bereiken, is de volgende stap:

3. Wees interactief

Dat je sociaal bent dus! Dat je in gesprek gaat. ‘Niet alleen maar zenden’, zei Kirsten Jassies. ‘Reacties zijn zoveel belangrijker dan likes.’

Dit sociaal maken kan bijvoorbeeld door een vraag te stellen. Of door een concept als ‘Fake or for Real‘ te bedenken, zoals The Guardian deed. Inhakend op het fake news van de laatste jaren. Eleni Stefanou (Social Platforms Editor bij The Guardian) vertelde hoe ze een nieuwsitem voorleggen aan de kijkers en vragen: Fake or for real? Slim? Rete slim! Mensen doen graag mee aan quizzen en vertellen graag hun mening.

Ik ga mij dit zeker voornemen en doen, dit interactief zijn, maar makkelijk vind ik het niet. Niet dat ik niet sociaal ben, maar ik ben die cabaretier in ruste. Ik hou ervan om aan ‘t woord te zijn, te praten, te vertellen, stukkies te schrijven als deze. Ik heb het wel eens bedacht, ik hoor dat het goed is om een vraag te stellen. Dat deed ik dan ook, maar ik vroeg dan iets wat ik helemaal niet wilde weten.

4. Wees authentiek en persoonlijk

Bam. Zit ik meteen op het volgende punt. Wees echt en rauw en persoonlijk. Coole tip. Zet gewoon die camera aan op je foon en ga ‘t doen, niet te gepolijst.

En dan dat ‘persoonlijk’. Bij ‘persoonlijk’ denk ik meteen aan kwetsbaar. Dat is natuurlijk niet hetzelfde. Persoonlijk kan ook zijn dat ik deel dat ik in de Arena bij Ajax was en al twee keer gedroomd heb dat ik Hakim Ziyech tegenkom op de Keizersgracht en dat ik dan vraag of ik met ‘m op de foto mag en hij dan ja zegt. Persoonlijker wordt het niet.

En toch is mijn associatie bij persoonlijk altijd ook ‘kwetsbaar’. Ik denk daar veel over na dezer dagen. Nee, maar echt: hoe dan! Hoe combineer je autoriteit en de expert-status met kwetsbaarheid en het delen van dingen die niet lukken?

Hoe combineer je autoriteit en kwetsbaarheid?

Afgelopen week had ik een Valentijnsactie waarbij je je favoriete klant mocht taggen in een bericht op Facebook, Instagram en LinkedIn. Je kon een uur VIP copycoaching winnen. Best een beetje interactief, toch? Wat een heerlijke actie, zeg!

Klein geheimpje, niet verder vertellen en ook niet delen op Insta: die actie is volslagen mislukt.

Twee ondernemers hebben gereageerd.

Dat was het. Holy shit.

Geen idee wat Juf Ank in dit geval zou zeggen, maar ik ga dan een middag stampvoetend door ‘t leven. Ik vind het niet leuk op dat soort momenten, het ondernemen. Ik vind het leven oneerlijk en denk met verlangen aan een vaste baan met allemaal collega’s die je kamer in komen met de zin ‘ik wil me nergens mee bemoeien, maar…’ Of grappen maken met scheetkussens.

Alles beter dan compleet genegeerd worden.

Vraag: moet ik dat delen? Moet ik kwetsbaar en persoonlijk mijn mislukte Valentijnsactie vertellen? En hoe dan, zodat de mensen ook nog denken: ‘die gast is de Messi onder de copywriters. Deze voorzet was waardeloos, wat een mispeer, maar ja, dit is de Janine Jansen, de Erik Kessels, de Rem Koolhaas onder de copywriters. Zijn er posters te koop van deze gast?’

Kirsten vond van wel. Niet dat ik posters moest maken, maar dat ik me kwetsbaar mag opstellen. Ze zei dat je dat wel kunt delen, omdat mensen zich dan tot je kunnen verhouden.

Maar hoe? Ik ben er nog niet uit. Laat dat dan mijn vraag zijn, oprecht en gemeend deze keer: hoe denk jij daarover? Over persoonlijk zijn, authentiek en echt, én ook massive indruk maken als de Kiki Bertens van je vakgebied?

Meine Güte, niet te doen toch, of heb jij een idee?