Perfectly imperfect: waarom het échte leven terug is op social media

Vaak wordt gezegd dat jongeren alleen maar perfecte plaatjes op social media zetten en dat ze alleen maar het perfecte plaatje willen laten zien. Met de komst van Snapchat veranderde dat al een beetje. Ineens was er een medium waar je niet meer perfect hoefde te zijn, maar je ook een belachelijke foto van jezelf kunt sturen. Want ja, het verdwijnt toch weer. Ik zie de verandering ook op populaire platformen als Instagram en YouTube. Dat heeft te maken met twee jongerentrends: perfectly imperfect en extreme reality. Beide een tegenreactie op de perfecte beelden uit de media waar deze jongeren mee opgegroeid zijn.

Perfectly imperfect

Perfectly imperfect gaat over het kunnen tonen van jezelf, ook als je niet perfect bent. Of misschien wel beter gezegd, juist als je niet perfect bent. Het is een tegenreactie op de perfecte modellen die de afgelopen jaren centraal stonden in de fashionwereld. Jongeren komen meer in opstand tegen de schoonheid die de media aan hen presenteert. Ze weten allemaal dat de gefotoshopte beelden niet echt zijn. Het is tijd om je imperfecties te mogen laten zien.

We zien verschillende voorbeelden op en rond de catwalk. Shaun Ross zette de beweging #InMySkinIWin op om jongeren over heel de wereld hun imperfecte schoonheid te laten zien.

En Madeline Stuart, het eerste model met het syndroom van Down, liep over de catwalk tijdens de New York Fashion Week. Ook zien we een opkomst in plus size modellen. Niet alleen vrouwen, maar ook mannen. Het populaire sportmerk Nike besloot in 2016 een foto op Instagram te zetten met een plus size model (wel gaf dat nogal wat kritiek, omdat Nike helemaal geen plus size kleding produceert).

Gevolgd op deze trend, zien we dat het steeds belangrijker wordt voor jongeren om zichzelf te laten zien zoals ze echt zijn. Het land der modellen is natuurlijk niet vergelijkbaar met het doorsnee leven van jongeren. In de daarop volgende trend ‘extreme reality’ zien we dat het ook doorsijpelt naar veelgebruikte kanalen als Instagram en Facebook.

Extreme reality

Jongeren van nu zijn gewend om zichzelf constant vast te leggen. Via Instagram, Snapchat en YouTube laten ze zien wat ze doen, waar en met wie. Daar zien ze natuurlijk de tofste pranks en ervaringen. Op Instagram zien ze de perfecte Fitgirl en dat meisje dat de mooiste foto’s maakt.

Jongeren zijn niet alleen moe van perfecte beelden in magazines, ze zijn ook moe van perfecte verhalen en foto’s op social media. Er is een grotere hang naar authenticiteit en kwetsbaarheid. De rol van social media voor jongeren heeft natuurlijk meerdere aspecten, maar een belangrijk aspect is het identificeren met de ander.

We zien dus ook op social media een tegenbeweging. Let’s get the real back in reality. Ze willen een kijkje in het echte leven. Unedited. Niet alleen het perfecte plaatje. Het is fijn om te zien dat anderen worstelen met dezelfde dingen als jij.

Er is een grotere hang naar authenticiteit en kwetsbaarheid. Let’s get the real back in reality.

Real story

Met de komst van vloggers zien we ook al veel meer realiteit. Zij nemen hun filmpjes gedurende de dag op. Laten zien wat ze doen, maar ook wat ze voelen. Jongeren krijgen letterlijk een kijkje in het leven van een vlogger.

De naam Monica Geuze komt vaak in onze onderzoeken terug naar jongeren en vloggers. Ze is enorm populair. In een van haar laatste vlogs begint ze haar vlog in bed. Zonder make-up, met een ochtendstem. Je kijkt hoe ze een eitje bakt. En hoe ze paniekaanvallen krijgt van muizen. Niet gelikt en gescript, ze vertelt gewoon over wat ze gaan doen. Het echte, bijna unedited, beeld.

We zien dit niet alleen in vlogs, maar ook op Instagram stories zien we steeds meer ‘echte verhalen’. Het zijn niet alleen bewegende beelden, maar ook op Instagram en Facebook zien we steeds meer beelden die een echt verhaal vertellen. Die echt vertellen hoe het met iemand gaat. En dat zijn opvallend veel jonge mensen.

Real body

We zien meer Fitgirls verhalen vertellen over hoe zwaar het is om constant in de spotlight te staan en ze geven vaker toe dat ze misschien niet constant het allerstrakste lichaam hebben. Omdat ze mens zijn. We zien ze vaker poseren met een vetrolletje, of niet aangespannen. Fitgirls Fannetiek en Gigigisele proberen Fitgirls aan het denken te zetten over wat ze doen voor de ‘likes’. Ze roepen op om na te denken over wanneer je een foto plaats in je string met je strakke lijf, waar gaat het dan eigenlijk om? Je bent trots, maar doe je het ook niet een beetje voor de likes? Een mooi voorbeeld van de realiteitszin van Fitgirls op Instagram.

Annegien Schilling (17) verovert nu al een tijd het internet met haar prachtige surrealistische zelfportretten. Maar wat doet dat eigenlijk met je? Al die zelfportretten op internet? Op basis van een prachtige foto vertelt ze wat het met haar doet.

Real illness

Een heel ander voorbeeld dat ik vaker zie, is dat moeilijke periodes via Instagram gedeeld worden. Zoals jongeren met kanker. H. Alan Scott kreeg kanker en besloot zijn leven met kanker te delen op Instagram. Want als social media gaat om het delen van je leven, dan wil hij ook dat gedeelte delen. En het hielp hem meer dan hij had verwacht. Omdat het ingewikkeld was om te praten over zijn kanker, liet hij maar enkele mensen toe in zijn leven. Op social media plaatste hij wel berichten. Hij kon in deze berichten in zijn eigen woorden vertellen hoe het met hem ging, zonder uitleg te hoeven geven. En zo ontmoette hij lotgenoten, waar hij meer mee kon delen over zijn ziekte, dan met de mensen om hem heen in het ‘echte leven’. Op die manier voelde hij zich veel minder geïsoleerd.

Of Sophie Eliza die haar leven met Borderline laat zien via Facebook. Ze plaatste ook een confronterende video waar je haar in haar slaap een psychotische aanval ziet hebben. De video is meer dan 3 miljoen keer bekeken.

En zo heb ik nog tientallen voorbeelden voor je van jonge mensen die hun echte verhaal delen met de wereld en daar samen duizenden likes of views mee halen.

En natuurlijk zien we bij jongeren nog steeds perfecte plaatjes, want het is ook fantastisch leuk om een mooie foto te kunnen maken. Maar het is prachtig om te zien dat de roze wolk van social media meer doorbroken wordt door echte verhalen. En nog mooier dat het gevolg is dat jongeren elkaar makkelijker kunnen steunen online en offline.

Keepin’ it real als organisatie

Keep it real. Ben authentiek. Dat roepen we nu natuurlijk al jaren als het gaat om jongerencommunicatie. Ik denk met de komst van deze trends, social media en video dat er nog meer kansen liggen voor organisaties en merken om echt te laten zien hoe ze zijn en wat ze belangrijk vinden. Echte verhalen, echte beelden. Dat betekent wel dat je als communicatieafdeling meer moet gaan loslaten. Echte verhalen kun je namelijk niet maanden van te voren inplannen, een foto kopen op een stockwebsite of gestyled laten maken is ook niet echt een optie. Het betekent creatiever kijken, op zoek gaan naar echte mensen die bij je organisatie passen en het verhaal willen vertellen. En op spontanere momenten je content maken of verzamelen. Jongeren maak je er blij mee!