De toekomst van storytelling: minder zenden, meer verbeelden
De tijd dat storytelling vooral bedoeld was om klanten of burgers met herkenbare verhalen te overtuigen, ligt achter ons. In een wereld van snelle meningen en slimme machines, groeit de behoefte aan verhalen die iets anders doen: laten voelen, verbeelden en richting geven. De trends in storytelling gaan in 2026 over sturen met betekenis.
We leven in een permanente stroom van nieuws, beelden en algoritmes. Alles beweegt tegelijk. In die onrust groeit het verlangen naar houvast: niet naar méér informatie, maar naar betekenis. Mensen willen zich opnieuw verbonden voelen met het grotere geheel waar ze deel van uitmaken, of dat nu hun werk is, hun wijk of de wereld om hen heen. Dat verlangen gaat niet over nostalgie, maar over de toekomst.
En precies daar verschuift de functie van verhalen: van terugblikken naar vooruit vertellen. Storytelling ontwikkelt zich in 2026 naar een richtsnoer voor verandering.
Vijf trends geven aan welke rol storytelling speelt in 2026
1. Narratief leiderschap: sturen met betekenis
In een tijd van versnippering verwachten we van leiders meer dan sturen op cijfers of controlemechanismen. Mensen zoeken houvast, richting en zingeving. Narratief leiderschap gaat precies daarover: het vermogen om met verhalen koers te zetten én betekenis te geven.
Een narratief leider voelt wat er leeft in een team of organisatie en weet dat om te zetten in taal, beelden en verhalen. Dat vraagt niet om gladde speeches, maar om moed om ook het ongemakkelijke te benoemen en te laten zien wat er werkelijk speelt.
Narratieve leiders verwoorden wat ertoe doet en waar we samen naartoe willen. Zoals een ziekenhuisdirecteur die spreekt over troost in plaats van targets. Een gemeentelijk projectleider die bewoners hun eigen toekomstverhaal laat schrijven in plaats van nóg een beleidsnota. Of een teamleider die zijn twijfels deelt en daarmee een cultuur van vertrouwen schept.
Narratief leiderschap draait niet om meer data, maar om meer duiding: woorden vinden voor de bedoeling en nieuwe perspectieven aanreiken hoe het wel kan. Een mooi voorbeeld is de KPN-campagne Iedereen Behalve. In korte films worden jongeren geconfronteerd met subtiele vormen van online buitensluiten. Geen opgeheven vingertje, maar een verhaal dat uitnodigt tot empathie en moed. Dat is sturen met betekenis.
2. De eigen stem: menselijkheid als onderscheidende kracht
AI heeft de productiesnelheid van verhalen razendsnel opgevoerd. Maar veel van die teksten voelen braaf, gepolijst en inwisselbaar. Hoe meer woorden er door machines worden gegenereerd, hoe sterker het verlangen naar échte stemmen met emotie, twijfel en rafelranden. In die overvloed aan perfectie wordt juist de menselijke toon ons grootste onderscheid.
Het is ook de imperfectie van je eigen stem die verhalen geloofwaardig maakt. Dat beseffen steeds meer organisaties. NS laat echte reizigers en conducteurs op sociale media vertellen wat ‘vooruitbrengen’ voor hen betekent. Gemeenten organiseren story circles waarin collega’s persoonlijke ervaringen delen over samenwerking, knelpunten en dilemma’s.
Foto: Sigrid van Iersel
Verhalen van eigen mensen hebben een onvervangbare kracht: ze worden ervaren als betrouwbaar, herkenbaar en echt. Ze brengen menselijkheid terug in systemen en daarmee ook de mogelijkheid om aangehaakt te blijven.
3. Nieuwe perspectieven om onze blik te verruimen
De wereld laat zich al lang niet meer vangen in één alomvattend verhaal. Of het nu gaat over klimaat, onderwijs of technologie: elk thema kent meerdere waarheden die elkaar aanvullen of tegenspreken. Storytelling gaat daarom steeds vaker over meerstemmigheid: niet één verteller, maar een mozaïek van stemmen.
Verhalenmakers betrekken ook perspectieven van entiteiten die zelf geen stem hebben: de natuur, dieren of de aarde. In Nieuw-Zeeland kreeg de Whanganui-rivier zelfs rechtspersoonlijkheid. Een erkenning dat de natuur niet slechts een toevallig achtergronddecor is, maar een volwaardige speler.
Dichter bij huis onderzoekt ontdekkingsreiziger Arita Baaijens in haar boek In gesprek met de Noordzee wat er gebeurt als we letterlijk vragen: wat zou de zee van óns vinden? Zij was ook spreker bij Namens de natuur, een nieuw initiatief over eco-storytelling dat uitnodigt om opnieuw te leren luisteren naar de levende wereld.
Ook organisaties ontdekken de waarde van dit bredere perspectief. Storytellers in residence luisteren, tekenen en schrijven binnen bedrijven om zichtbaar te maken wat er achter de façades speelt: twijfel, hoop, verbeelding. Zulke perspectiefwisselingen doen meer recht aan de ondoorzichtige beleving van de werkelijkheid.
Foto: Sigrid van Iersel
4. De kracht van verbeelding: het verhaal als toekomstlab
Hoe geef je de toekomst een stem in het heden? Door verhalen te gebruiken als laboratorium voor toekomstdenken en de verbeelding als strategische kracht te gebruiken.
Zo maakte kenniscentrum NSvP | Innovatief in Werk de korte film Future Proof, waarin student-verpleegkundige Mea vier mogelijke toekomsten van de zorg verkent. Het is een oefening in verbeelding: hoe willen we straks werken, zorgen en samenleven? Ook het BrabantKennisAtelier nodigt mensen uit om te dromen over morgen. Niet door de toekomst te zien als een verre stip aan de horizon, maar als iets wat al meedoet in het hier en nu. Hun doel: samen bouwen aan een toekomstverhaal waar je verliefd op kunt worden.
Zo worden verhalen startpunten voor ontwerpers en oefenruimtes voor wat mogelijk is. Ze brengen het onbekende dichterbij en maken het invoelbaar.
5. Storyliving: van woorden naar werelden
We verschuiven van storytelling (vertellen) via storydoing (doen wat je zegt) naar storyliving: werelden waarin mensen letterlijk kunnen instappen en hun eigen betekenis vormen. Merken als Dior creëren totaalervaringen waarin geur, licht en geluid samenvloeien tot een verhaal dat je beleeft.
Ook in theaters, op pleinen en in bibliotheken zien we deze verschuiving. Op Oerol stap je letterlijk een verhaal binnen, waar theatermakers en kunstenaars midden in de duinen van Terschelling een beleving creëren. LEGO laat een bloemenwinkel op wielen rondrijden, Lego Florist, waar bezoekers zich kunnen verliezen in een zee van bloemen van plastic steentjes.
Beleidsmakers ontdekken ondertussen dat storyliving ook in hun domein werkt. In living labs ervaren burgers nieuwe vormen van zorg, mobiliteit of energie in een tijdelijke werkelijkheid. Ze lopen letterlijk door een beleidsvraag heen en ontdekken hoe beweegvriendelijke ruimtes met speelplekken en wandelroutes bijdragen aan een gezonde leefomgeving.
De rol van storytellers verschuift mee. Ze vertellen niet alleen via hun toetsenbord of camera, maar ontwerpen ervaringen waarin mensen kunnen voelen, reageren en meebeslissen. Ze creëren werelden waarin nieuwe betekenissen zich kunnen ontvouwen.
Foto: Sigrid van Iersel
Verhalen als oefenruimte in tijden van verandering
Deze vijf trends in storytelling liggen in elkaars verlengde en laten samen een grotere beweging zien voor 2026: van terugkijken naar vooruit vertellen. Verhalen zijn niet alleen de weerslag van wat is geweest, maar ook oefenruimtes voor wat mogelijk wordt. Ze helpen ons om keuzes te maken, te luisteren naar wat nog geen woorden heeft en nieuwe vormen te zoeken in tijden van verandering.
De toekomst van storytelling ligt niet in méér woorden of beelden die AI over ons uitstort, maar in luisteren, ervaren en betekenis scheppen. Wie vooruit vertelt, oefent alvast in de toekomst. Niet met voorspellingen, maar met verbeelding.
Over de auteur
