Cultuur 2.0

Leven 2.0, Authenticiteit 2.0, Renaissance 2.0, mijn serie titels was als een geintje begonnen. Ik vind het eigenlijk wel tijd om al dat 2.0 gedoe achter ons laten. Het vertroebelt de blik op de essentie van deze ontwikkeling. Maar ik kom er maar niet vanaf. Ik was gisteren namelijk op de conferentie van Virtueel Platform: Cultuur 2.0. Een artikel van Guido Crolla.

Niets is meer hetzelfde, alles is vernieuwd. Zelfs onze cultuur! Wikipedia stelt dat cultuur in brede zin wordt gebruikt voor alles wat door de samenleving wordt voortgebracht. Cultuur 2.0: heeft de samenleving iets nieuws voortgebracht dan? Als je de sprekers op de conferentie Cultuur 2.0 in Felix Merites mag geloven, dan wordt -of is- zelfs al alles anders. Hoe anders?

Ola Alvahrsson, CEO van Result, opende het seminar met een voor mij bekende video “Web 2.0 … The Machine is Us/ing Us” van Michael Wesh, bijna professor in de culturele antropologie. Ik ben bang dat deze video op ieder 2.0 congres wordt vertoond. Wat dat betreft dus nog niets nieuws onder de zon. De video blijft wel heel erg goed, niet alleen omdat de idee achter Alles 2.0 goed wordt uitgelegd, maar vooral ook vanwege de vormgeving; eenvoudig.

De video’s die vandaag de dag namelijk succesvol zijn, worden niet mooier gemaakt dan ze zijn. In een ver verleden zat ik nog wel eens een halve dag de kleurtjes van een corporate video te corrigeren in een dure editsuite, maar dat hoeft vandaag gelukkig niet meer. Het gaat niet meer om de verpakking, om grote productiebudgetten, het gaat om de inhoud, de essentie, de idee. En dat wordt door Michael Wesh heel krachtig neergezet.

Wat mij voornamelijk intrigeert aan de huidige 2.0-stroming is de (collectieve) zoektocht naar een diepere betekenis in het leven. Maar is dat nieuw? Is die collectieve zoektocht er niet altijd al geweest? Cultuur 1.0 dus. Het enige verschil met vroegere tijden is dat deze zoektocht door internet wel heel erg zichtbaar wordt, zich snel verspreid en dan ook nog langer blijft (bewaard). Co-creation, social networks, via internet heb ik de vrienden van mijn vrienden leren kennen.

Charles Leadbeater stelt het aardig: We think, therefore we are. We zijn op zoek naar een collectieve identiteit. Identity 2.0 (sorry ik kon het niet laten). Ideeën blijven rondzingen, een digitale reïncarnatie. Als je na het woord van Charles Leadbeater, een van de predikers van het 2.0 geloof, helemaal overtuigd bent, programmeert het Virtueel Platform een video interview met Andrew Keen, een heiden, erachteraan. Een mooier contrast bestaat niet.

Andrew heeft het niet zo met de opkomst van het amateurisme op internet. Iedereen kan maar ideeën, visies, video’s op internet dumpen. Of dat de kwaliteit van onze cultuur ten goede komt? Bovendien, al die user-generated content wordt wel mogelijk gemaakt door rijke zakenmannen die ooit samen in een tentenkamp de nieuwste hype ‘democratization of internet’ bedachten. En Google? Die verdient goud geld aan alles wat we op internet, onze digitale vuilnisbak, achterlaten. Andrew geeft ons tenslotte nog even de leukste paradox van de dag mee: Charles Leadbeater komt live naar Amsterdam om te praten over de mogelijkheden van internet, terwijl de afvallige via internet een (amateuristisch opgenomen) video-interview geeft. Andrew bekijkt de huidige technologie als een spiegel. Internet geeft je de mogelijkheid naar jezelf te kijken. “Digital Narcism” (Resultaten 1 – 10 van circa 1.420.000 voor andrew keen). Wat Andrew nu nog moet doen om zijn geloofwaardigheid te versterken is zijn weblog uit de lucht halen.

Na de lunch serveert het Virtueel Platform Eboman, audiovisueel sampler van het eerste uur. Hij wordt door Boris van Veldhuijzen van Zanten als grote voorganger gepositioneerd van een van de fenomenen van Web 2.0, re-mixability. Dat fenomeen is tevens een van de grote bottlenecks van Web 2.0. Tenminste als je het vanuit het perspectief van intellectueel eigendom bekijkt, maar daar heeft de kunstenaar slechte ervaringen mee, dus dat doet hij dan maar niet meer.

Bob Stumpel heeft zich ten doel gesteld om Everything 2.0 te bekijken, testen en te vermelden op zijn blog. Daar wordt hij niet altijd even blij van. Het is moeilijk kleine diamantjes te ontdekken tussen alle rotzooi. Volgens Bob kondigt Web 3.0 (was dat niet het ‘semantische web’?) zich alweer aan in de vorm van Massive Multi Player Games, portals die meer bezoekers trekken dan de Eiffeltoren en EuroDisney bij elkaar.

Web 2.0 gaat volgens Bob niet over veranderende technieken, maar over de veranderende mens.

Guido Crolla is docent MultiMedia aan de Informatica en Communicatie Academie van de HAN (Hogeschool Arnhem en Nijmegen).