De mens is instinctief een twitteraar

Veel heb ik nooit nodig om nieuwsgierig te raken. Maar als er door de Vereniging van communicatieadviesbureaus VEA in het Keizersgrachtelijke Felix Meritis een congres wordt georganiseerd waarbij het publiek (reclamemakers en marketeers) mag stemmen op de grootste mislukking van het afgelopen jaar dan spits ik mijn oren.

Want als de reclamebranche een technologietrend veroordeelt, wordt het extra reden om op te letten. Ze mogen dan wel een neus hebben, maar die is er niet op gebouwd om lenige, ongebruikelijke en nieuwe technosnuffen op hun waarde te schatten. Dat hebben we met het internet wel gezien.

Dit keer was het Twitter dat werd afgefakkeld; als je Twitter een mooie technologie vond, moest het petje van het hoofdje af. Als je het niks vond, moest je je petje ophouden. Een recordaantal volwassenen hield het petje op, waarmee Twitter de prijs voor de grootste flop van 2007 verdiende.

Wat is Twitter? Voor de onwetenden: Twitter is een klein programmaatje waarmee je een eenregelige boodschap stuurt vanaf je computer, of telefoon of blackberry of wat dan ook. Je beschrijft waarmee je bezig bent, waarnaar je kijkt, welk boek je net uit hebt, wat je gaat doen, welke vraag je hebt, dat interessante rapport dat net op internet verscheen, kortom, wat je bezighoudt.

Je opmerking wordt gelezen door al diegenen die aangegeven hebben je te volgen. Jij leest op jouw beurt alle zinnetjes van de mensen die jij wilt volgen. Twitter is cult. Twitter is een café waar je zit met een vertrouwde groep, het is een kring op een schoolplein waar je dingen uitwisselt.

Afgelopen dinsdag was er een Twitter-bijeenkomst, in de Flexbar in Amsterdam. Ik ben er keurig op tijd en daarmee ruim de eerste, word welkom geheten door de dagvoorzitter (met enige trots: ‘Ik heb nog nooit getwitterd’). Een kwartier na aanvangstijd druppelen de twitteraars binnen. Het heeft wat weg van een rovershol, top-twitteraar Erwin Blom was Pietje Bell en wij zijn de zestig bendeleden van De Zwarte Hand. Ze zijn er allemaal. Ik ben de enige met een potlood en een opschrijfboekje, en daarmee een gewild object voor de filmende verslaglegger. Ik maak geen enkele indruk met mijn gehackte iPhone. Duuhh, heb je die nu pas, dat is onuitgesproken de meewarige houding.

Waar is Twitter over 3 jaar? from Maarten on Vimeo.

Ik twitter wat, de boodschap wordt meteen op de muur geprojecteerd. Iemand in de hoek van het donkere zaaltje bestelt twitterend zes bier, even later heeft hij ze.

Een beetje twitteraar volgt zo’n 100, 200 mensen. Zij vormen zijn filter, zij vormen zijn eigen ozonlaag die de stralen van de buitenwereld filtert. Als je een zinvol Twitter-net om je bouwt, weet je precies wat er speelt. De kwaliteit van je Twitter-vrienden bepaalt de waarde van het gebruik ervan. Met het clubje twitteren tijdens een congres, of tijdens een uitzending van Zomergasten. Om gedachten te duiden, om uitspraken op hun waarde te schatten. Een Twitter-koning vertelt me dat hij tijdens zijn experimentele vakantie in Finland de meest waardevolle Twitter-tips kreeg aangereikt. En een telefoonrekening van euro 1600 , maar dat was een beginnersfout. De startende ondernemer die de laatste vier weken geen krant meer leest: ‘Ik weet het belangrijkste nieuws nu wel, en als ik echt iets wil lezen, vind ik het alsnog op het internet.’

Miljoenen mobiele gesprekken beginnen met de vraag ‘Waar ben je nu?’ of ‘Wat ben je aan het doen?’. De mens is blijkbaar instinctief een twitteraar. Naast me staat een groep van vijf mensen; ieder kijkt naar zijn eigen mobiele schermpje. Ondertussen komt een grote gorilla binnen, spelend op een saxofoon, met aan een ketting een geestelijke gehandicapte moslim vol met explosieven rond zijn middel. Niemand merkt het tweetal op, bij gebrek aan aandacht gaan ze weer stilletjes weg.

Het was een mooie Twitter-avond.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.