A brave new world: de toekomst van digital design

Vorige week heb ik mogen luisteren naar inspirerende talks en presentaties onder het motto Dutch Design Week Goes Digital. Een eclectisch programma, waarin De beste internetbureaus van Nederland, verenigd in het PIBN, ieder op hun eigenwijze een doorkijkje op de toekomstvisie van digital design gaven.

Big data: slimme verbanden, device-onafhankelijk

Zou het een ironische utopie worden, waarin technologie en rationalisme de boventoon voeren? Een wereld zoals Aldous Huxley het 1946 optekende, een wereld waarin de mensen gelukkig zijn, waar geen oorlog bestaat en waarin alle dierlijke en biologische trekjes zijn uitgebannen en vervangen door laboratoriumopstellingen?

In ieder geval was er veel aandacht voor het leggen van slimme verbanden in een wereld van big data, die alleen maar verder uitdijt tot proporties die niet meer in wiskundige grootheden te vangen zullen zijn. Big data gaat de mensen gezonder maken en biedt ons leven meer context, door de ongekende mogelijkheden en de dingen die designers met die mogelijkheden kunnen doen. Personal, open en smart, en device-onafhankelijk; dat was de boodschap onder de noemers ‘The internet of things’, ‘The quantified self‘ en ‘share ideas, and humanisme technology’.

Een telefoon die beweegt en leeft!

Werkelijk ontnuchterd werkte de presentatie ‘The future of the mobile phone‘ door Fabian Hemmert. Hij heeft een manier gevonden om nuttige informatie te projecteren op een non -visuele manier. Zijn shape-shifting- en weight-shiftingprototypes signaleren interessante verborgen data, door extra extra dimensies aan devices te koppelen. Zo ontstaat de mogelijkheid om interfaces volledig intuitief te laten werken.

Zo kan je mobiele telefoon bijvoorbeeld door het gewicht in je hand te verplaatsen, aangeven welke kant je op moet lopen. Wie wil er navigeren door een stad, zonder daarbij afhankelijk te zijn van de grafische interface op een display?! Bijna ridicuul zijn zijn ideeën voor het overbrengen van nonverbale communicatie, denk daarbij aan het overbrengen van de o-zo herkenbare en ergelijke kleffe kus van moeders.

Beelden krijgen nieuwe betekenis

Een praktisch voorbeeld van context en duiding geven aan aanwezige content komt van Erik Kessels. Met zijn onuitputtelijke fascinatie voor amateurfotografie en de alsmaar toenenemende overdaad aan beeldinformatie online, geeft hij op zeer humoristische wijze nieuwe betekenis aan de heersende beeldcultuur. Door beelden samen te voegen en ze binnen een geheel nieuwe context terug te plaatsen in cultuur, levert dit een interessante en geheel nieuwe betekenis op.

Dit kan met recht gezien worden als voorloper van de ‘quantified self ‘ waarover Tobias van Veen en Danijel Bonacic vertelden. Quantified self is de wijze waarop we omgaan met de data die we creëren, de manier waarop we deze voorzien van context en duiding om ons leven, of de keuzes die we maken, te vergemakkelijken, door de zichtbaar of voelbaar gemaakte context.

Verleiding vs. gedragsverandering

Tom de bruyne had de eer om af te sluiten met zijn vermakelijke talk “Persuation eats advertising for breakfast“. Hij maakte op onmiskenbare wijze zijn boodschap duidelijk: Designers begrijpen iets, waar reclamemakers geen kaas van hebben gegeten, als het gaat om gedragsverandering. Hij riep op om te stoppen met de kazige behoefte om het spel der verleiding te spelen en in plaats daarvan je te richten op het dirigeren van de verleidelijkheid!

De wereld van digital designers staat aan de vooravond van grote veranderingen. De era of digital display design loopt op zijn einde. Ik ben benieuwd naar de volgende editie van de Dutch Design Week.