Sociale Netwerksites: wolven in schaapskleding

Social networking, het behoeft geen nadere introductie. Miljoenen maken er gebruik van en afhankelijk van de wens is er een bijpassende netwerksite waarop je je gratis kan aanmelden. Volgens sommigen staan we pas aan het begin van een revolutie, anderen spreken over een overwaaiende trend. Hoe dan ook, op dit moment is het hot. En iets wat hot is, daaraan moet toch geld worden verdiend.

Verdienmodel

Het was even puzzelen, maar na 5 jaar heeft MySpace in 2007 als een van de eerste met een winstmarge van 1,8% een winstgevend businessmodel weten neer te zetten. Ook Xing heeft in het eerste half jaar van 2009 een winst van 2 miljoen euro laten zien en LinkedIn en Hyves zouden eveneens winstgevend zijn, al ontbreken de exacte cijfers. Van Facebook is bekend dat ze vorig jaar een 50 miljoen verlies draaide en Twitter heeft tot op de dag van vandaag alleen kostenposten en potentieel, maar er is nog geen euro verdiend. Kortom, niet iedere sociale netwerksite heeft de weg naar winstgevendheid al gevonden.

Op dit moment verdienen de sites hun geld aan reclame-inkomsten, abonnementsgelden en aanvullende (incidentele) diensten. De wijze waarop deze inkomstenbronnen zich verhouden in relatie tot de omzet, is afhankelijk van het businessmodel van de site. Zo moet Xing het van de abonnementen hebben, Hyves van reclame en een club als het Chinese QQ.com verdient haar geld grotendeels met de verkoop van digitale goederen.

Gebruikersgegevens

Nu hebben alle sociale netwerken 1 belangrijk en zeer waardevol bezit, namelijk gegevens van haar gebruikers. privacyZowel de privégegevens als gegevens over het surfgedrag zijn voor bedrijven van onschatbare waarde. Tegelijkertijd is deze schat moeilijk te gelde te maken. Privacywetgeving en het risico om het vertrouwen van leden te beschadigen, belemmeren het gebruik van deze gegevens.

Eind 2007 ondervond Facebook dit toen via het advertentieprogramma Beacon er ongevraagd persoonlijk toegesneden advertenties werden getoond op pagina’s van gebruikers. Recent heeft ook Hyves, met nota bene een overheidscampagne over veilig internetten, een tik op de vingers gehad. Het filmpje werd overigens binnen een week 3 miljoen keer bekeken en kreeg voornamelijk lovende kritieken waardoor men op een succesvolle campagne kan terugkijken. Het zou me dan ook niet verbazen als de marketingmanager van Unilever inmiddels bij Hyves aan tafel zit om te bekijken of er niet eens voorzichtig met een commerciële boodschap kan worden geëxperimenteerd.

Reclamejongens worden steeds slimmer en via trail & error komt men er vanzelf achter waar de grenzen van de consument liggen. Het wachten is dus op de volgende campagne waarbij de grenzen worden opgezocht en mogelijk worden opgerekt. Afhankelijk van de financiële situatie en druk vanuit de investeerders zullen sociale netwerksites vroeg of laat gaan kiezen voor het verkopen van hun meest waardevolle bezit.

twitter_geld.jpgTwitter-case

Interessant wordt hoe Twitter zich verder gaat ontwikkelen. Zij moeten op korte termijn met een of ander verdienmodel komen waarbij advertenties zijn uitgesloten (althans, dat is wat ze tot op heden zelf hebben gezegd). Nu abonnementsgelden gaan rekenen bij de huidige gebruikers, is geen optie. Men gaat dus zeer waarschijnlijk experimenteren met een nieuwe toepassing waarbij bedrijven tegen betaling een speciale accountstatus kunnen krijgen met extra mogelijkheden zoals statistieken, ofwel de gebruiksgegevens van nietsvermoedende Twitteraars. Glad ijs als je het mij vraagt en tegelijk cruciaal voor het voortbestaan van Twitter. Want wat gebeurt er met Twitter als men dit niet pikt?

Recruitment

Met name binnen Recruitment worden sociale netwerksites gezien als een fenomeen dat deze branche structureel kan gaan veranderen. CV-databanken zoals Monsterboard zullen op termijn overbodig worden, en zolang je jezelf als bedrijf op de juiste manier positioneert binnen het sociale netwerk, dan kloppen kandidaten vanzelf wel aan (of in ieder geval zijn ze rechtstreeks benaderbaar).

Dan moet echter wel iedereen bereid blijven zijn of haar gegevens toe te vertrouwen aan deze sociale netwerksites en ik vraag me sterk af of die bereidheid in de toekomst blijft bestaan.

Onderzoek

De conclusie die in de studie van IRES (het economisch en sociaal onderzoeksinstituut van de UCL), werd getrokken rond het “gratis” lidmaatschap van sociale netwerksites geeft eigenlijk precies aan waar het uiteindelijk om draait. “Wie lid wordt van een sociale netwerksite draagt in feite de persoonlijke informatie die hij invult gratis over aan die sites. Deze kunnen die informatie vervolgens doorverkopen aan adverteerders, die daarmee de doelgroep van hun publiciteit bepalen. Als je het zo bekijkt, is de toegang tot de diensten van die websites wel degelijk betalend, want de gebruiker staat gratis informatie af die hij in feite had kunnen verkopen”.

Alle mooie verpakkingen ten spijt, uiteindelijk wil men dus gewoon je gegevens hebben!

Blog