Nederland mits-land

Stel, er is een transporteur. Hij heeft het tij mee, en het aantal pakjes dat hij moet afleveren in Nederland en de buurlanden stijgt met de week. Hij is ooit begonnen met één vrachtauto. Hij levert op tijd en goedkoop, en staat bekend als een kwaliteitsvervoerder. Vandaar dat er iedere week weer meer pakjes worden aangeboden.

Hij heeft lang gehoopt op de verbetering van het spoorwegnet van ProRail, maar toen hij in het Beheerplan 2007 las dat een van de drie motto’s voor 2007 ‘Focus op onze klanten’ was, werd hij moedeloos. Wat was de focus in al die jaren daarvoor geweest, vroeg hij zich af. Hij heeft lang gehoopt op de Betuwelijn, maar die is nog niet veilig genoeg volgens GroenLinks. Hij heeft lang gehoopt op de hogesnelheidslijn, maar die komt later in gebruik omdat iemand had vergeten de treinen te bestellen. Dat kan gebeuren, treinen bestel je niet iedere dag.

En zo kwam het dat de transporteur vijfduizend vrachtwagens kocht. Iedere ochtend vanaf vijf uur gingen de vrachtauto’s op pad, vanuit het centrum van het land. Naar het noorden, het oosten, het zuiden en het westen. Iedere middag kwamen ze weer terug naar het centrale distributiepunt.

Alle wegen in het land raakten meer dan ooit tevoren dichtgeslibd, het netwerk werd trager en trager. De omroepen besloten om filemeldingen te vervangen door geen-filemeldingen. BNR had geen rubriek meer over de flitspalen, bij gebrek aan werkende flitspalen bij gebrek aan overtreders. Alleen ’s nachts wilde het nog wel eens voorkomen dat een werkende flitspaal werd gemeld.

Iedereen was boos, maar niemand wist op wie hij boos moest zijn. Op de transporteur, die gewoon gebruikmaakte van het netwerk? Op de overheid, die er maar niet in slaagde om de infrastructuur een aantal stappen vooruit te laten lopen op de ontwikkelingen in het land? Op de spoorwegen, die nog altijd niet in staat waren om een concurrerend alternatief te bieden?

De bureaucratie trok steeds grotere sporen in het moeras en belangengroeperingen hielden elkaar in een lethargisch evenwicht. Iedereen trok aan de hoepel, die derhalve niet bewoog. ‘Nederland gidsland’ werd in de wandelgangen ‘Nederland mits-land’.

De werkelijkheid nu. Via het internet worden steeds meer en steeds vettere bestanden vervoerd. Tekstbestanden nemen geen enkele ruimte in, foto’s ook nauwelijks, de echte capaciteitsvreters zijn de mooie films en televisie-uitzendingen.

Sinds kort biedt de BBC een selectie van zijn programma’s op het internet aan. Met een topkwaliteit, ver superieur aan de bakkie-kwaliteit van YouTube of Uitzending Gemist. De (uitsluitend Engelse) gebruiker dient de iPlayer van de BBC te installeren op zijn computer en kan vervolgens een programma van de laatste week downloaden en bekijken.

Er wordt gretig gebruik van gemaakt. De grotere providers als BT en Tiscali overwegen nu om aparte heffingen aan de grootverbruiker BBC op te leggen, maar dit druist in tegen het principe van de netneutraliteit. Op het internet wordt ieder bitje geacht dezelfde rechten te hebben.

De BBC als transporteur van kwaliteitsproducten is veroorzaker van files. Wat in Engeland gebeurt, gebeurt overal. Het spel is op de wagen. Series als Heroes, Prison Break en Lost staan in Nederland online. Op Fabchannel zijn de mooiste concerten van Paradiso te bekijken, nu nog in beperkte kwaliteit.

Eén ding is zeker: het is een fabel om te denken dat het wel zal loslopen met die bandbreedte. Er komt een hele vette wolk van inhoud op ons af en de hoeder van vandaag wordt de stumper van morgen.

Moge het internet leren van de Betuwelijn en de hogesnelheidslijn; mogen de kabelaars zich verbroederen met de glasvezelaars en zich gezamenlijk laven aan een ongelimiteerde bandbreedte. Pak de strijdbijl en ga er geulen mee graven.

Deze column is eveneens gepubliceerd in Het Financieele Dagblad.