The War on Content – Wie is de baas bij Het Nieuwe TV Kijken?

Alle partijen voor, achter, naast en in de televisie staan lijnrecht tegenover elkaar in de War on Content. Omroepen, televisiemakers (van de apparaten), kabelmaatschappijen, telefoonmaatschappijen, computerindustrie, internetbedrijfjes: iedereen claimt het gouden ei te hebben gevonden. ‘Kies voor ONS systeem en u kunt televisie kijken zoals u dat wilt.’ Maar hoe zit het met de televisiekijker? Die staat er vertwijfeld bij en wil helemaal niet kiezen. De televisiekijker wil gewoon kijken. Tja… wie houdt straks de controle over de content?

Het Nieuwe TV Kijken

Het congres Het Nieuwe TV Kijken vond op 13 april plaats bij Beeld en Geluid in het bastion van het oude tv-kijken: het Mediapark Hilversum. HNTVK kende afgevaardigden van alle belangrijke partijen, die vanuit hun eigen belang en ervaring een blik wierpen op dat nieuwe tv-kijken.

Philips Smart TV

Pieter Vervoort (Vice President Smart TV) presenteerde de nieuwe lijn Smart tv’s die Philips gaat uitbrengen dit jaar. Smart in de zin van: Control your content, Share your content, Apps to online content, en Program your content. Het umfeld rondom content wordt door Philips van alle kanten verwerkt en ingekapseld. Schaf een toestel aan en je hebt niets anders meer nodig. Maar… hoe zit het dan met die content an sich? Wie maakt die content? Wie zorgt ervoor dat die content bij mij aankomt? Dat die content mij raakt? Wie controleert en deelt de kwaliteit van de content? Voor zulke vragen was geen plek in de presentatie van Vervoort. Heel legitiem, overigens, voor een tv-fabrikant. Maar als zo’n fabrikant zich gaat begeven op het contentvlak, als een veredelde omroep eigenlijk, dan dienen zulke vragen op z’n minst aangestipt te worden.

iphion

Merien ten Houten nam een voorbeeld mee van zijn iphion, ogenschijnlijk een grote concurrent van de kabelmaatschappijen en, na het verhaal van Pieter Vervoort, van Philips en andere televisiemerken. Tv via internet, met een klein kastje. Met interactieve voordelen van internet (zappen via Twitter!). Maar vooral ook goedkoper.

Naar eigen zeggen is iphion ‘veilig voor de contenteigenaren’ en ‘gebruiksvriendelijk voor de consument’. Ook hier weer waren de redenen van aanschaf technisch en procedureel, niet inhoudelijk. De reden dat een televisiekijker zijn tv aanzet, is toch niet omdat hij het zo prettig vindt dat er een blauw lampje gaat gloeien op een kastje? Hij wil een goed programma zien! Toch, een centraal punt in het verhaal van Ten Houten, was dat op technisch vlak tv en internet weliswaar samenvloeien, op inhoudelijk vlak blijven de 2 aparte werelden. De kijker kijkt televisie op zijn televisie, en bezoekt het internet op computer/smartphone/tablet. ‘Het verschil tussen een tv en een pc is een bank.’ We willen lekker op de bank tv-kijken; en dat zal altijd zo blijven. Aldus de aanbieder van online televisie.

Bright

Was de kijker dan helemaal niet vertegenwoordigd op dit congres over televisie kijken? Jawel hoor. 2 mannen van Bright brachten nieuwe gadgets en ontdekkingen mee, waarmee de televisiekijker – al dan niet met een ingewikkelde omweg – de programma’s kon zien die hij wilde zien. Volgens Bright gaat het de kijkers ook om Controle. En Choice en Convenience. Grappig genoeg stond de C van Content niet in dit rijtje. Voor Bright is dat blijkbaar een vaststaand gegeven. Content? Dat is er gewoon! De televisiekijker is niet bezig met WAT hij kijkt, maar HOE hij het kijkt. Volgens Bright wil de televisiekijker Anyplace, Anytime en On Any Device TV kunnen kijken. Wat er daadwerkelijk op dat willekeurige scherm te zien is, doet er niet toe.

Het leek mij wat kort door de bocht. En bovendien: het hacken van een Boxee account op een Apple TV, of via een VPN netwerk Netflix filmpjes streamen… dat is toch voorbehouden aan de gadgetfreeks en internetgeeks? Niet aan de gemiddelde televisiekijker. Daarvoor is de C van Convenience eigenlijk nog te Complex.

TNO – Onderzoek naar VoD gebruik

Onderzoek van TNO over het gebruik van Video on Demand staafde mijn gedachten: Menno Bangma toonde aan dat ‘niet-VoD gebruikers menen dat de dienst niet bij hun tv-gedrag past’. Oftewel: ‘Te veel gedoe aan mijn hoofd.’ En opmerkelijk toch ook: huidige gebruikers van VoD beschouwen de dienst enkel als een optie ‘als er niks anders op tv is’. Er wordt niet bewust gepland, er is geen actieve keuze vooraf om een bepaalde video ‘on demand’ te bekijken. De kijker zapt eerst op tv, en als er echt niets op te zien is, bedenkt hij op dat moment pas welke VoD ‘t wordt.

Curation

Tja, dat is niet direct een verheven beeld van de televisiekijker: geen kritische evaluatie en bewuste keuzestrategie als het om content gaat. Geen contentplanning. Maar: het gaat hem uiteindelijk wel om die content. Om het aanbod van content. Hoe dat hem aangeboden wordt, is minder van belang. Of eigenlijk: het moet hem niet in de weg zitten. Het TNO-onderzoek geeft ook aan hoe belangrijk de – op het congres ongenoemde – C van Curation is. De televisiekijker wil op het moment dat het hem uitkomt, op eenvoudige wijze kunnen kiezen voor content. ‘Welke content is er?’ Of beter: ‘Welke content is er voor mij?’ Degene die uit het woud van (online) content voor de televisiekijker aantrekkelijke, relevante, opvallende content filtert en organiseert (curate), heeft de belangrijkste troef in handen.

Gerd Leonhard (Media Futurist) over Curation

War on Content

Dus… welke strategie wint de War on Content: Control, Choice of Convenience? Ik zet mijn geld in op een andere C. Die van Curation.