Blogging & business (2): blogger on the move

[[image:c2b.jpg::left:0]]Vandaag deel 2 van het tweeluik over blogging en busines. Na het artikel van gisteren over de toenemende belangstelling van zakelijke beslisser voor blogs, vandaag het verhaal van een blogger. Mijn eigen verhaal, over het maken van persoonlijke keuzes, over blogs als consumer generated media en over hoe C2C steeds meer C2B lijkt te worden. Blogging, is daar voor mij dan ook geld mee te verdienen?

In het artikel van gisteren werd duidelijk hoe zakelijke beslissers hun aandacht aan het verleggen zijn van traditionele media als dagbladen naar nieuwe media als blogs. Ik besloot met de constatering dat nu ook C2B (consumer-to-business, ook: consumer-to-brands) een echt businessmodel lijkt te gaan worden:

“Blogs als een platform waar consumenten en zakelijke partijen elkaar ontmoeten. Blogs waar consumenten zich ook richting bedrijven als een interessante aanbieder van content (en soms zelfs diensten) gaan presenteren. Blogs waar influentials en besluitvormers uit het bedrijfsleven op zoek zijn naar de trends uit en opinies in maatschappij en markt.”

Wat ligt er meer voor de hand om dit thema eens vanuit het perspectief van een blogger, om precies te zijn het perspectief van deze blogger, te bekijken? Ik heb hier eerder geen geheim gemaakt van mijn eigen ervaringen als internetpublisher op deze businessblog. In mijn verhaal Bloggers, bladen, bedrijven, bureaus en bezoekers werd al duidelijk dat er – behalve allerlei nieuwe C2C-contacten (consumer-to-consumer, contacten met bloggers en andere ‘gewone’ bezoekers) – er in korte tijd veel nieuwe C2B-contacten (consumer-to-business, contacten met bladen, bedrijven en bureaus) zijn ontstaan. De frequentie en intensiteit van met name de C2B-contacten neemt sterk toe. Behalve veel stimulerende/positieve algemene reacties op Frankwatching, gaat het om bijvoorbeeld uitnodigingen voor presentaties, vragen om advies, uitnodigingen voor brainstormsessies, suggesties en tips voor de weblog. Vragen dus vanuit een zakelijke context, waarbij (tot nu toe) overigens vrijwel nooit over een financiële vergoeding wordt gesproken.

Het karakter van deze vragen heeft me ertoe gebracht om over een aantal onderwerpen een duidelijk standpunt in te nemen:

• Frankwatching is een hobby. Ik doe het voor mijn plezier en ik wil het ook graag voor mijn plezier blijven doen. Het sterk groeiende aantal bezoeken en reacties stelt me zowel voor problemen (“waar haal ik de tijd vandaan om alles bij te houden?”) als dat het me energie geeft (“hier doe je het tenslotte voor!”).
• Mijn brood verdien ik bij mijn werkgever. Dat doe ik fulltime en daarin komt vooralsnog geen verandering. Mocht Frankwatching af en toe om wat meer tijd vragen, dan neem ik daarvoor gewoon wat extra verlof op. Die prijs is het me op dit moment waard. Het betekent overigens ook dat ik niet op alle vragen in zal gaan.
• Mijn werkgever heeft geen enkele inhoudelijke bemoeienis met deze weblog. Ik probeer werken en bloggen zoveel mogelijk gescheiden te houden. Bloggen gebeurt bij mij dus buiten werktijd en de naam van mijn werkgever zul je hier als zodanig niet tegenkomen.
• Het bloggen heeft me tot het inzicht gebracht dat mijn passie, power en professionaliteit veel meer bij de inhoud van dit mooie vakgebied ligt, dan bij het managen. Om die reden heb ik besloten te stoppen met mijn baan als
  manager. Vanaf nu ga ik me in mijn nieuwe functie volledig wijden aan strategievorming, innovaties en consultancy.

Voor zover dat nog niet duidelijk was: Frankwatching is dus een persoonlijke activiteit. Puur vrijwilligerswerk, met alle voordelen en soms ook nadelen die daarbij horen. Graag bijvoorbeeld jullie begrip als het me niet (meteen) lukt om bijvoorbeeld op alle e-mail en alle reacties (op postings) weer te reageren. Blijf vooral reageren, bij voorkeur op de weblog of in de wiki, dat houdt de zaak lekker levend. Ik zie Frankwatching ook steeds meer als een platform waar anderen met elkaar in discussie kunnen gaan. Dat heb ik zelf niet bedacht, dat is zo gegroeid, dat maken jullie als bezoekers met elkaar elke dag opnieuw weer helemaal waar. Prachtig gewoon!

Frankwatching is ook een typisch voorbeeld uit de categorie consumer generated media (zoals dat in vakjargon heet). Een persoonlijke weblog in eerste instantie ontstaan als C2C maar nu steeds meer ook C2B. Dat laatste zal ik hierna verder onderbouwen.

Door ontmoetingen op events en bijeenkomsten, uit contacten via de e-mail, de reacties onder de berichten (en tegenwoordig ook in de wiki), de registraties voor de e-mail nieuwsservice, de kennismakingen via openBC en ook nog via telefonische contacten, leer ik jullie – de bezoekers van Frankwatching – steeds beter kennen. Veel mensen van marketing-, communicatie-, ICT- en consultancybureaus en zelfstandige ondernemers met diezelfde scope. Kijk ik naar branches dan zie ik veel mensen uit de media- en uitgeverswereld, de banken, de zorg en het onderwijs. Over het algemeen mensen die zich vakmatig bezig houden met thema’s als marketing, media, journalistiek, ICT, internet, intranet, kennismanagement en innovatie. En niet te vergeten ook de nodige collega’s en collegabloggers (allemaal mensen met een baan!). Inderdaad, dat doet denken aan influentials en zakelijke beslissers.

Ik heb de indruk dat het profiel en gedrag van de bezoekers van Frankwatching niet erg afwijkt van dat van de bezoekers van andere businessblogs. Natuurlijk, elk businessblog heeft wel een eigen specialisatie en dat heeft ongetwijfeld invloed op de samenstelling van de bezoekerspopulatie. Maar over het algemeen zal er een grote mate van overeenkomst zijn.

Als ik naar de bezoekersstatistieken kijk, dan zie ik dat de tijdstippen waarop Frankwatching het drukst bezocht wordt vooral tussen 8.00 uur en 17.00 uur liggen, tijdens werktijd dus. Overigens nog wel met een opleving tussen 20.00 en 23.00 uur. Ook de verdeling over de dagen van de week geeft eenzelfde beeld: het zwaartepunt van het bezoek ligt op de werkdagen, in het weekend valt het bezoek enigszins terug. De RSS-statistieken laten hetzelfde zien: een terugvallend aantal readers in het weekend en in de loop van de maandag weer op sterkte. Ook dat geldt voor alle andere businessblogs (scroll door naar tweede helft van deze pagina). Wederom een bevestiging dat er een duidelijke businessconnectie is.

Als ik de (internationale) verhalen over de opkomst van blogmarketing mag geloven, dan beginnen businessblogs een interessant marketingplatform te worden. Laten we eens kijken naar mijn eigen ervaringen op dat vlak. De kreet die ik sinds enkele maanden met enige regelmaat moet horen is dat Frankwatching een schoolvoorbeeld is van hoe je in korte tijd een personal brand kunt vestigen. Personal branding, marketing teruggebracht tot het verkopen van jezelf. Zo had ik het nooit voorzien, zo had ik het ook nooit beleefd. Maar sinds die journalist van het Telegraaf-artikel me vertelde over zijn boek, begint het wat te dagen.

Een blog als sponsor en advertentiemodel, hoe zit dat dan? Vanaf september 2004 plaats ik hier op Frankwatching advertenties uit Google’s AdSense-programma. Sinds de invoering van het nieuwe ontwerp, begin dit jaar, tref je hiernaast bovendien banners voor events aan. Tot nu toe heeft dit concept me echter nog geen geld in het laatje gebracht. De banners, die doe ik onbetaald en de advertenties, die heb ik tegenwoordig zo goed verstopt, dat jullie er (helemaal) niet meer op klikken. Dat gaat elders (zie hier en hier) soms anders.

Om eerlijk te zijn is geld verdienen nooit mijn vooropgezette doel geweest. Ik doe het bloggen voor mijn plezier en heb er als professional en als mens al heel veel voor terug gekregen. Maar ik moet toegeven dat alles natuurlijk ook zijn prijs heeft, dat het best veel tijd kost en dat ik er ook al wat andere zaken voor ingeleverd heb. Sterker nog, ik realiseer me dat het me ook nog gewoon geld kost. Domeinregistratie, hosting en af en toe reiskosten. Ik moet er binnenkort ook echt uit om een laptop aan te schaffen, zodat ik voortaan op locatie of onderweg gewoon al aan de slag kan. Het zou toch prettig zijn als ik een deel van die gemaakte of nog te maken onkosten toch weer terug zou kunnen verdienen?

Misschien is ook voor Frankwatching de tijd dan toch rijp voor een andere opzet. Misschien moet ik wel wat met dat groeiende bezoek, die toenemende belangstelling en de stijgende waardering. Misschien moet ik ook maar eens wat vaker nee zeggen, een mens kan zijn tijd tenslotte maar een keer besteden. Misschien moet ik toch ook maar eens wat serieuzer met een advertentiemodel aan de slag, een vergoeding voor de gemaakte onkosten zou toch wel erg prettig zijn. Misschien, misschien, misschien…

Frankwatching als een platform voor blogmarketing? Ik kan het me nog steeds niet voorstellen. Maar misschien moet ik er nu toch maar eens mee aan de slag. Practice what you preach zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen. Ik zal er eerst eens wat nachtjes over slapen…

Meer over een businessmodel voor blogs:

• Technology: Why There’s no Escaping the Blog (10 januari 2005)
• Emerce: Emerce breidt weblog-netwerk uit (28 februari 2005)
• Michiel Frackers’Kladblog: Tips om geld te verdienen met weblogs (3 april 2005)
• ProBlogger: Help ProbBlogger Find a Business Model (5 april 2005)
• Marketingfacts.nl: Is er een businessmodel voor weblogs (6 april 2005)
• Punkey: Geld verdienen met weblogs doe je zo… (14 april 2005)

Het eerste deel van deze serie was hier gisteren te lezen: Business & blogging (1): zakelijke beslissers on the move