Filter
Employee Experience Festival van gemiste kansen? [PICNIC10]
PICNIC10 heeft de afgelopen jaren een goede reputatie opgebouwd. Ook dit jaar zijn er verschillende mooie presentaties te bewonderen, maar toch is er ook wat kritiek te lezen. Wat viel ons, de auteurs Ellen en Stephan, tegen?
Weglopen uit de zaal
Het begint direct woensdagochtend al met een schaamteloos stukje stadspromotie. Ben je keurig op tijd bij het festival en dan moet je eerst een half uur luisteren naar saaie promopraat van stadsbobo’s. De eerste flow voel je weglopen uit de zaal. Later op de ochtend wordt dat weglopen uit de zaal zelfs letterlijk, tijdens de presentatie over architectuur. Een beetje zware kost mag best, maar eindeloos lange filosofische zinnen voordragen die je al weer bent vergeten voordat de zin af is? Dat is niet ons idee van een strak verhaal en verbinden met je publiek. Design en architectuur mag best wat zweverig zijn, maar als de zaal met de voeten gaat stemmen en leegloopt, is de conclusie helder: dit was niet best. Sommige twitteraars verwoorden het wat harder:
Yoga-klasje voor huisvrouwen
Ook de presentatie van Steve Hayden’s mandala valt tegen. Een cirkeltje met daarin de zogenaamde groeicyclus van bedrijven en holle kreten als ‘elk bedrijf is gestart vanuit een angst’. Tja, zulke uitspraken doen het misschien goed in een yoga-klasje met veertigjarige huisvrouwen, maar op een festival als PICNIC verwachten wij toch echt meer inzichten.
Marketeer ontdekt een nieuwe generatie
De presentatie van David Roman van Lenovo over ‘next gen’-consumemten versus ‘next gen’-bedrijven bestaat voor ons voornamelijk uit wat holle prietpraat. Goh, er is een nieuwe generatie consumenten ‘ontdekt’, voor het gemak zo’n beetje iedereen tussen de 16 en 36 wereldwijd. En raad eens? Die consumenten blijken heel kritisch te zijn. En ook nog eens ‘connected’ en ‘tech savvy’. Het is dus belangrijk dat bedrijven hier rekening mee houden. Nou, nou! Wat hebben we vandaag weer veel geleerd…
Foto: PICNIC
Roman trapt namelijk behoorlijk wat open deuren in, waarbij vooral de beschrijving van de al eerder aangehaalde ‘next gen’-consumenten opvalt: waarom deze gehele doelgroep over één kam scheren met weinigzeggende karakteristieken? Roman heeft helemaal gelijk met zijn constatering dat deze generatie gedefinieerd kan worden als ‘Arbiters of Cool’, maar verdieping in hoe zij dan opereren en invloed uitoefenen zou juist de presentatie’s toegevoegde waarde zijn. Nu blijft er weinig nieuws onder de zon over en was de afsluiting ‘we will be forced to change’ dan ook treffend.
Extra stoelen snel leeg
De sessie ‘Social media: the added value’ bleek voor velen juist niet van toegevoegde waarde. De zaal puilde uit met aanwezigen, extra stoelen werden bijgeschoven, maar halverwege de sessie was bijna de helft vertrokken. De twitter-berichten vlogen (zoals verwacht bij deze sessie) je om de oren:
Kritisch publiek of niet, je mocht soms meer verwachten. Eugenie van Wiechen kwam met drie trends op het gebied van werken en hoe Linkedin dit goed kon ondersteunen. Ja, ik weet hoe Linkedin werkt, maar waar is een echte visie? “We zijn met nieuwe dingen bezig, maar die kan ik niet vertellen.” Daar wordt niemand wijzer van. Dat gevoel bleef soms hangen tijdens de overige presentaties. Dat de toekomst van social media zich eigenlijk nu afspeelt, crowdsourcing alleen werkt met duidelijke regels en communicatie en dat organisaties zich op sociale media als echte personen moeten gedragen: dat ik weet ik nu wel. Jammer: events en presentaties door ‘social media goeroes’ zijn er genoeg. PICNIC had hier het verschil kunnen maken door te hameren op echte visies en inspiratie.
Toffe presentaties
Gelukkig zijn de middagpresentaties over life sciences wel tof (koop via internet een doe-het-zelf pakket om zelf fruitvliegjes genetisch te modificeren, of bestel DNA-tests om te ontdekken of je zus wel echt je zus is). Ook de praktijkverhalen aan het einde van de middag over Local Motors en Etsy zijn informatief.
Toch is ons gevoel na de eerste dag PICNIC gemengd. Er waren mooie presentaties (waar wij ook graag over schrijven), maar ook veel gemiste kansen. Te veel sprekers hadden te weinig te melden, of konden hun verhaal niet goed over de bühne brengen. Wil PICNIC een topfestival blijven dat grenzen verlegt? Dan is het te hopen dat de komende dagen inhoudelijk sterker worden.
Over de auteurs
